Günter Guillaume

Günter Guillaume (ur. 1 lutego 1927 w Berlinie, zm. 10 kwietnia 1995 w Eggersdorfie jako Günter Bröhl) – szpieg wschodnioniemiecki, agent Stasi, w latach 1972–1974 osobisty sekretarz kanclerza Willy’ego Brandta.

Günter Guillaume

Willi Brandt i Günter Guillaume
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1927 Berlin
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1995 Eggersdorf
Zawód, zajęcie	agent Stasi
Narodowość	niemiecka
Małżeństwo	Christel Boom

Willi Brandt i Günter Guillaume

Życiorys

Günter Guillaume urodził się w Berlinie. Po ukończeniu ośmiu klas szkoły podstawowej, rozpoczął naukę zawodu w berlińskim wydawnictwie Atlantik Verlags- und Bilderdienst GmbH^[1].

17 stycznia 1944 Guillaume złożył podanie o przyjęcie do NSDAP, a w kwietniu otrzymał legitymację członkowską^[2]. Jesienią 1944 rozpoczął obowiązkową służbę w Reichsarbeitsdienst, a do końca II wojny światowej był pomocnikiem obrony przeciwlotniczej. Trafił się do niewoli brytyjskiej, z której jednak udało mu się uciec, po czym pracował w gospodarstwie rolnym w Szlezwiku-Holsztynie. Po powrocie do Berlina w 1945, pracował tam najpierw jako fotograf w firmie reklamowej, a następnie jako fotoreporter^[1].

W 1950 roku Guillaume został redaktorem w wydawnictwie Volk und Wissen w Berlinie Wschodnim. W 1952 roku wstąpił do SED. Według baz danych HVA we wrześniu 1954 został zarejestrowany jako tajny współpracownik Stasi pod kryptonimem "Hansen"^[3]. W 1956 wraz z żoną wyjechał z NRD do Niemiec Zachodnich, gdzie zamieszkał we Frankfurcie nad Menem w domu swojej teściowej i trudnił się prowadzaniem sklepu z kawą i tytoniem oraz pracą fotografa^[4].

Na polecenie Stasi w 1957 wraz z żoną wstąpił do SPD. Początkowo pracował jako szeregowy funkcjonariusz partyjny, a następnie m.in. jako sekretarz struktur partyjnych SPD we Frankfurcie nad Menem, a od 1968 jako radny we frankfurckiej radzie miejskiej. W 1969 roku Guillaume prowadził kampanię wyborczą ministra transportu Georga Lebera w jego okręgu wyborczym. Po uformowaniu rządu koalicyjnego SPD z FDP, z polecenia Webera został zatrudniony jako doradca w Departamencie Polityki Gospodarczej, Finansowej i Społecznej Urzędu Kanclerskiego^[5].

W 1972 roku, dzięki swojemu zaangażowaniu i zdolnościom organizacyjnym, awansował na osobistego asystenta kanclerza Willy'ego Brandta ds. relacji ze związkami zawodowymi. Tam uzyskał dostęp do tajnych akt i dyskusji w wewnętrznym kręgu wokół kanclerza federalnego. Ponadto Guillaume miał wgląd w życie prywatne Brandta^[4][5].

Zachodnioniemieckie służby bezpieczeństwa dysponowały dowodami na działalność Guillaume'a jako agenta od połowy 1973 24 kwietnia 1974 roku Guillaume został aresztowany w Bonn pod zarzutem szpiegostwa. Wykrycie szpiega w najbliższym otoczeniu kanclerza było bezpośrednią przyczyną złożenia przez niego dymisji w maju 1974 roku^[3]. 15 grudnia 1975 roku Günter Guillaume został skazany przez IV Wydział Karny Wyższego Sądu Krajowego w Düsseldorfie na trzynaście lat pozbawienia wolności i pięć lat pozbawienia prawa wyborczego^[5][4].

W 1981 wraz z żoną powrócił do NRD w ramach wymiany agentów. Po powrocie otrzymali Order Karola Marksa; Günter Guillaume został awansowany do stopnia pułkownika, a jego żona Christel do stopnia podpułkownika. Günter Guillaume zaczął pojawiać się jako gość specjalny na szkoleniach dla agentów Stasi. 28 stycznia 1985 Szkoła Wyższa Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD w Poczdamie przyznała mu tytuł doktora honoris causa^[4]. W czerwcu 1985 przyjechał wraz z żoną do Polski, by spotkać się ze słuchaczami i kadrą Ośrodka Kształcenia Kadr Wywiadowczych w Starych Kiejkutach^[6]. W 1988 opublikował swoje wspomnienia^[4].

10 kwietnia 1995 roku zmarł na raka nerki. Został pochowany na cmentarzu parkowym w Berlinie-Marzahn^[7].

Życie prywatne

Jego pierwszą żoną była Christel Boom (1927–2004), również agentka wywiadu NRD. Mieli jednego syna Pierre'a (ur. 1957). Para rozwiodła się w 1981^[7].

Drugą żoną została pielęgniarka Elke Bröhl, której to nazwisko przyjął^[7].