Golanka Górna (gromada)

Golanka Górna – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Golanka Górna

gromada
1954–1961
Państwo	Polska
Województwo	wrocławskie
Powiat	legnicki
Data powstania	2 października 1954
Data likwidacji	31 grudnia 1961
Siedziba	Golanka Górna
Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw 3
Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954) 11
brak współrzędnych

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954^[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973^[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972^[3][4].

Gromadę Golanka Górna z siedzibą GRN w Golance Górnej utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski^[3] – w powiecie legnickim w woj. wrocławskim, na mocy uchwały nr 18/54 WRN we Wrocławiu z dnia 2 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad^[5] Golanka Górna i Spalona ze zniesionej gminy Kunice oraz Golanka Dolna ze zniesionej gminy Prochowice w tymże powiecie^[6]. Dla gromady ustalono 11 członków gromadzkiej rady narodowej^[7].

31 grudnia 1961 gromadę zniesiono, a jej obszar włączono do gromad: Prochowice (wsie Golanka Górna i Golanka Dolna) i Kunice (wieś Spalona i przysiółek Szczytniki Małe) w tymże powiecie^[8].