Halina Aszkiełowicz

Halina Aszkiełowicz, po mężu Wojno (ur. 4 lutego 1947 w Słupsku, zm. 22 czerwca 2018 we Wrocławiu) – polska siatkarka, brązowa medalistka olimpijska z Meksyku (1968), wicemistrzyni Europy (1967), brązowa medalistka mistrzostw Europy (1971), występująca na pozycji środkowej.

Halina Aszkiełowicz

Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1947 Słupsk
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 2018 Wrocław
Wzrost	179 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Meksyk 1968 piłka siatkowa (turniej halowy) Mistrzostwa Europy srebro Turcja 1967 siatkówka brąz Włochy 1971 siatkówka

Kariera sportowa

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Polski seniorek debiutowała 7 sierpnia 1965 w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. W 1966 wystąpiła na mistrzostwach Europy juniorek, zajmując z zespołem 5. miejsce. Miała udział największych sukcesach reprezentacji II połowy lat 60. i początku lat 70. zdobywając kolejno wicemistrzostwo Europy w 1967, brązowy medal olimpijski w 1968 i brązowy medal mistrzostw Europy w 1971. Na tej ostatniej imprezie wystąpiła razem z młodszą siostrą Celiną. Uczestniczyła także w mistrzostwach świata w 1970, zajmując dziewiąte miejsce. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpiła 4 października 1973 w towarzyskim spotkaniu z Meksykiem. Łącznie w reprezentacji Polski seniorek wystąpiła w 177 spotkaniach, w tym 138 oficjalnych.

W 2008 została uhonorowana miejscem w Alei Gwiazd polskiej siatkówki w Miliczu.

Kariera klubowa

Jej pierwszą drużyną byli Czarni Słupsk (1960–1962), z którą w 1962 zdobyła mistrzostwo Polski juniorek w 1962, w latach 1962–1963 reprezentowała zespół WKS Słupsk. Od 1963 występowała w Polonii Świdnica, z którą w sezonie 1963/1964 debiutowała w I lidze. Z drużyną ze Świdnicy została mistrzynią Polski juniorek w 1964 i 1965, natomiast w lidze nigdy nie stanęła na podium (najwyższa pozycja – czwarta w sezonie 1970/1971). Występowała tam ze swoimi młodszymi siostrami – Teresą i Celiną. W 1972 odeszła do Odry Wrocław, w której awansowała do I ligi w 1973. We wrocławskim klubie, który spadł z ekstraklasy w 1976, grała do 1978, w latach 1978–1980 reprezentowała barwy włoskich zespołów Salora Bergamo i Volley Potentino.

Życie prywatne

Jej siostry Teresa i Celina również były pierwszoligowymi siatkarkami, Celina także reprezentantką Polski, mąż Adam Wojno był trenerem w AZS AWF Wrocław i akademickiej reprezentacji Polski, córka Anna Wojno I-ligową siatkarką, m.in. medalistką mistrzostw Polski z Wisłą Kraków i Norwegii z Oslo Volley.

Przez pięć lat zmagała się z nowotworem. Zmarła 22 czerwca 2018 w wieku 71 lat^[1]. Została pochowana na Cmentarzu Ducha Świętego we Wrocławiu.