Henry Hübchen

Henry Hübchen (ur. 20 lutego 1947 w Berlinie) – niemiecki aktor, reżyser i muzyk słuchowisk radiowych.

Henry Hübchen

Data i miejsce urodzenia	20 lutego 1947 Berlin
Zawód	aktor
Współmałżonek	Sanna Hübchen (od 1997)
Lata aktywności	od 1970

Życiorys

Urodził się w berlińskiej dzielnicy Charlottenburg jako syn księgowej i konstruktora^[1]. W 1949 wraz z rodziną przeprowadził się do Berlina Wschodniego^[1]. W wieku 19 lat zadebiutował na ekranie we wschodnioniemieckim westernie Synowie Wielkiej Niedźwiedzicy (1966). Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia na wydziale fizyki na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, które porzucił po roku^[1]. W 1970 ukończył studia aktorskie w Akademii Sztuk Dramatycznych im. Ernsta Buscha w Berlinie Wschodnim^[2].

W 1970 zadebiutował na scenie w Magdeburgu w roli zarządcy w tragedii George’a Bernarda Shawa Święta Joanna. W latach 1974–2002 był związany z teatrem Volksbühne w berlińskiej dzielnicy Mitte, gdzie także wyreżyserował przedstawienia: Wiara, miłość, nadzieja Ödöna von Horvátha (1988), Clavigo Johanna Wolfganga von Goethego (1990) i Mizantrop Moliera (1991).

Wystąpił gościnnie w wielu odcinkach serialu kryminalnego ARD Telefon 110 (Polizeiruf 110)^[3]. W komedii wojennej Franka Beyera Jakub kłamca (Jakob der Lügner, 1975)^[4] na podstawie książki Jurka Beckera, poruszającej tematykę Holocaustu, nominowanej do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, wcielił się w główną rolę młodego Żyda Mischy, byłego boksera–amatora, kolegi Jakuba (Vlastimil Brodský) z pracy na stacji kolejowej^[5]. Po tym jak zagrał Jakoba „Jaeckiego Zuckera” Zuckermanna w komedii Daniego Levy Siła złego na jednego (Go for Zucker!, 2005), amerykański krytyk David Denby napisał: „Doświadczony niemiecki aktor nadaje temu łobuzowi w średnim wieku bellovianowski zapał. Hübchen ma oczy łagodnego byka i maniakalną energię nastolatka”^[6]. Z kolei „The New York Times” napisał, że postać Jaeckiego Zuckera „przywodzi na myśl niemieckiego Żyda Rodneya Dangerfielda w jego radosnym chamstwie”^[7]. Kiedy Hübchen w 2005 zdobył Niemiecką Nagrodę Filmową dla najlepszego aktora, zapisał się w historii kina swoim przemówieniem: „Ja, mały komunista, pokonałem Adolfa Hitlera!” komentując w ten sposób, że aktor grający Adolfa Hitlera w filmie Upadek również był nominowany^[8].

W 1977 zawarł związek małżeński z Sanną Hübchen, z którą ma dwie córki – Theresę i Franziskę^[9]. Obecnie mieszka w Pankow.

Filmografia

Henry Hübchen Berlinale 2010

Filmy

• 1966: Synowie Wielkiej Niedźwiedzicy jako młody mężczyzna
• 2003: Światła jako Wilke
• 2009: Gęsiareczka jako król Gustaw
• 2010: Zakochany Goethe jako Johann Kaspar Goethe
• 2012: Jezus mnie kocha jako Gabriel

Seriale

• 1972: Telefon 110 – odc. „Pyłek kwiatowy” jako Peter Lindau
• 1978: Telefon 110 – odc. „Ostatnia szansa” jako Gerd Paulus
• 1980: Telefon 110 – odc. „Zasadzka” jako Heiner Bauer
• 1981: Telefon 110 – odc. „Polowanie na trufle” jako Detlef Franzius
• 1985: Telefon 110 – odc. „Sieć dryfująca” jako Justus Klann
• 1986: Telefon 110 – odc. „Z przebiegłością i podstępem” jako Dieter „Jimmy“ Klöppel
• 1988: Telefon 110 – odc. „Broń w płynie” jako Wiesmeier alias Pückler
• 1993: Tatort – odc. „Spalona gra” jako dr Günter Fischer
• 1993: Tatort – odc. „Teraz i wszystko” jako Pan Wille
• 1997: Telefon 110 – odc. „Stokrotka” jako Achim Jahnke
• 2001: Tatort – odc. „Niepozorna kobieta” jako Alfred Stellmacher
• 2003: Telefon 110 – odc. „Zaginiony” jako nadinspektor Tobias Törner
• 2004: Telefon 110 – odc. „Głupi jak chleb” jako Tobias Törner, główny detektyw-inspektor
• 2004: Telefon 110 – odc. „Koniec zimy” jako Tobias Törner
• 2005: Telefon 110 – odc. „Pozostały urlop” jako Tobias Törner
• 2005: Telefon 110 – odc. „Do przodu i do tyłu” jako Tobias Törner
• 2011: Telefon 110 – odc. „Krwawa ulica” jako Walter Klaue

Nagrody

• 1993: Friedrich-Luft-Preis, nagroda zespołowa za spektakl Volksbühne Reńscy rebelianci (Rheinische Rebellen)
• 1994: Aktor Roku (Schauspieler des Jahres)
• 2000: Theaterpreis Berlin
• 2005: Deutscher Filmpreis
• 2005: Adolf-Grimme-Preis
• 2013: Ernst-Lubitsch-Preis
• 2012: Paula-Preis – Progress Film GmbH
• 2014: Ernst-Lubitsch-Preis Da geht noch was
• 2015: Premio Bacco
• 2018: Askania Lebenswerk Award
• 2018: Berliner Bär (B.Z.-Kulturpreis)
• 2018: Złoty Wół – Nagroda Honorowa Festiwalu Filmowego Meklemburgii-Pomorza Przedniego