Hipolit Błotnicki

Hipolit Błotnicki (ur. 1792 w Tulczynie, zm. 24 lutego 1886 w Paryżu^[1]) – polski literat, poeta i tłumacz^[1].

Hipolit Błotnicki

Data i miejsce urodzenia	1792 Tulczyn
Data i miejsce śmierci	24 lutego 1886 Paryż
Miejsce spoczynku	cmentarz Les Champeaux w Montmorency
Zawód, zajęcie	poeta tłumacz
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Odznaczenia

Życiorys

Syn Ignacego i N. Terleckiej^[2]. Kształcił się na Uniwersytecie Wileńskim^[3]. Był guwernerem Juliusza Słowackiego oraz nauczycielem synów Adama Jerzego Czartoryskiego^[1], a także jego doradcą i archiwistą^[3][4] – najpierw w Puławach, a następnie na emigracji^[4]. Uczestniczył w powstaniu listopadowym^[1]. Od 1831 roku przebywał na emigracji w Paryżu^[3]. W 1833 roku był jednym ze współorganizatorów Związku Jedności Narodowej^[1]. Założył Towarzystwo Dobroczynności Dam Polskich i był działaczem Towarzystwa Literackiego^[4].

Tworzył wiersze i utwory satyryczne^[1]. W 1822 przetłumaczył Wikarego Wakelfiedzkiego Goldsmitha^[2]. Zmarł 24 lutego 1886 roku w Paryżu i został pochowany na cmentarzu w Montmorency^[5].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari^[5].