Hormon antymüllerowski

Hormon antymüllerowski, czynnik antymüllerowski, czynnik hamujący rozwój przewodów Müllera (ang. Anti-Müllerian Hormone, Müllerian Inhibiting Factor, AMH, MIF) – hormon produkowany przez komórki Sertolego gruczołów płciowych^[1], oraz przez komórki warstwy ziarnistej^[2].

Hormon ten jest produkowany przez komórki Sertolego płodowych jąder. Produkcja rozpoczyna się po piątym tygodniu^[1]. Jego działanie objawia się w postaci zarastania (inaczej wirylizacji) przewodów Müllera, co rozpoczyna się w ósmym tygodniu ciąży, a końca dobiega w jedenastym tygodniu^[3].

W diagnostyce medycznej MIF jest używany jako indykator przy indukowaniu owulacji u kobiet, oraz przy niektórych stanach patofizjologicznych jajników, takich jak zespół policystycznych jajników^[4][5]. W przypadku leczenia niepłodności służy także do oceny rezerwy jajnikowej^[6].

Poziom MIF u kobiet jest regulowany przez poziom witaminy D^[7].

W badaniach na myszach dowiedziono wpływu MIF na owulację, wywoływanego poprzez zaburzenie wpływu hormonu folikulotropowego na jajniki, co wywołuje opóźnienie owulacji^[4][6].

U ludzi gen kodujący AMH znajduje się na chromosomie 19, na locus 19p13.3 i składa się z pięciu egzonów^[8]. Jest glikoproteiną złożoną z jednego homodimeru^[2].