Hugo Lloris

Hugo Lloris (wym. [yɡo lɔʁis]; ur. 26 grudnia 1986 w Nicei) – francuski piłkarz, występujący na pozycji bramkarz występujący w Los Angeles FC. W latach 2008–2022 reprezentant Francji. Złoty medalista Mistrzostw Świata 2018, srebrny medalista Mistrzostw Świata 2022.

Hugo Lloris

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1986 Nicea
Wzrost	188 cm[1]
Pozycja	bramkarz
Informacje klubowe
Klub	Los Angeles FC
Numer w klubie	1
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2004–2005 OGC Nice B 20 (0) 2005–2008 OGC Nice 72 (0) 2008–2012 Olympique Lyon 146 (0) 2012–2023 Tottenham Hotspur 357 (0) 2024– Los Angeles FC 11 (0) W sumie: 606 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2003–2004  Francja U-17 5 (0) 2004–2005  Francja U-18 20 (0) 2005–2006  Francja U-20 4 (0) 2006–2008  Francja U-21 5 (0) 2008  Francja B 2 (0) 2008–2022  Francja 145 (0) W sumie: 181 (0)
Aktualne na: 5 maja 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata I miejsce Rosja 2018 piłka nożna II miejsce Katar 2022 piłka nożna Mistrzostwa Europy II miejsce Francja 2016 piłka nożna Liga Narodów UEFA złoto Włochy 2020/2021 Mistrzostwa Europy U-19 złoto Irlandia Północna 2005
Odznaczenia

Młodość i życie prywatne

Matka Llorisa była prawniczką, a ojciec, o katalońskim pochodzeniu, bankierem^[2][3][4]. Ma młodszego brata Gautiera, który również jest piłkarzem^[5]. W 2008 zmarła jego matka^[6]. Jako młodzieniec uprawiał tenis, wraz z klubowym kolegą Yoannem Gourcuffem, aż do 13 roku życia^[3]. 10 sierpnia 2010 roku znalazł się na okładce gry sportowej FIFA 11 we francuskiej wersji, wraz z Karimem Benzemą^[7]. 23 września tego samego roku ogłosił narodziny swojej córki^[8]. Od 7 lipca 2012 żonaty z Marine, właścicielką butiku i projektantką mody. W 2014, tuż przed mundialem w Brazylii, urodziła się druga córka piłkarza, Giuliana.

Kariera klubowa

Początki

Karierę rozpoczynał w 2005 w OGC Nice. W lidze zadebiutował 18 marca 2006 w spotkaniu z AS Nancy. W tym samym roku dotarł także do finału Pucharu Ligi Francuskiej. Miejsce w podstawowej jedenastce swojego zespołu wywalczył w sezonie 2006/2007, kiedy to wygrał rywalizację z doświadczonym Lionelem Letizim i wystąpił w 37 ligowych spotkaniach. Nicea zajęła wówczas dopiero szesnaste miejsce w Ligue 1 mając cztery punkty przewagi nad strefą spadkową. We wrześniu 2007 doznał kontuzji kolana i musiał pauzować przez miesiąc^[9].

Olympique Lyon

W marcu 2008 francuskie media podały informację, że pozyskaniem francuskiego bramkarza zainteresowany jest Olympique Lyon^[10][11], z którego po zakończeniu sezonu odszedł Grégory Coupet. Pod koniec maja Lloris podpisał kontrakt z tym klubem. Zadebiutował 1 sierpnia w meczu z Toulouse FC, w którym Lloris zachował czyste konto, a Olympique Lyon wygrał 3:0. Od początku sezonu 2008/2009 stał się podstawowym bramkarzem Lyonu. W sezonie 2008/2009 zagrał w 35 ligowych meczach, a w 2009/2010 – 36. W sezonie 2011/2012 został wybrany najlepszym bramkarzem francuskiej ekstraklasy.

Tottenham Hotspur

31 sierpnia 2012 podpisał kontrakt z Tottenhamem Hotspur^[12]. Sezon 2012/2013 ukończył z 25 występami, w których zachować 9 czystych kont. W lipcu 2014 podpisał nowy 5-letni kontrakt. W sierpniu 2015 menedżer Mauricio Pochettino mianował Llorisa kapitanem drużyny^[13]. Podczas spotkania ligowego z Brighton w sezonie 2017/18 bramkarz wystąpił po raz 250 dla drużyny Spurs^[14].

Kariera reprezentacyjna

Lloris ma za sobą występy w młodzieżowych reprezentacjach Francji. W 2005 razem z drużyną do lat dziewiętnastu wywalczył mistrzostwo Europy pokonując w finale Anglików. 5 lutego 2008 w spotkaniu z Demokratyczną Republiką Konga Lloris zadebiutował w kadrze B. Do seniorskiej reprezentacji po raz pierwszy został powołany 24 marca na towarzyskie mecze z Anglią i Mali. W kadrze zastąpił wówczas kontuzjowanego Sébastiena Freya^[15]. Debiut w zespole narodowym Lloris zaliczył jednak dopiero 19 listopada w zremisowanym 0:0 towarzyskim pojedynku z Urugwajem. W lutym 2012 selekcjoner Laurent Blanc mianował go kapitanem reprezentacji Francji^[16]. Był podstawowym zawodnikiem na Mistrzostwach Europy 2016, gdzie Trójkolorowi dotarli do finału, przegrywając 0:1 z Portugalią po dogrywce. 21 czerwca 2018 wystąpił po raz setny w narodowych barwach w spotkaniu grupowym Mistrzostw Świata 2018 przeciwko Peru^[17]. 15 lipca zdobył Mistrzostwo Świata, gdzie w finale Francja pokonała 4:2 Chorwację^[18].

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki	Rozgrywki Europy	Mecze	Bramki
2005/2006	OGC Nice	Francja	Ligue 1	5	0	-	-	-
2006/2007				37	0	-	-	-
2007/2008				30	0	-	-	-
2008/2009	Olympique Lyon			35	0	Liga Mistrzów UEFA	8	0
2009/2010				36	0		14	0
2010/2011				37	0		8	0
2011/2012				36	0		10	0
2012/2013				2	0	Liga Europy UEFA	0	0
2012/2013	Tottenham Hotspur	Anglia	Premier League	27	0		5	0
2013/2014				37	0		6	0
2014/2015				35	0		8	0
2015/2016				37	0		9	0
2016/2017				34	0	Liga Mistrzów UEFA Liga Europy UEFA	6 2	0 0
2017/2018				36	0	Liga Mistrzów UEFA	7	0
2018/2019				33	0	Liga Mistrzów UEFA	11	0
2019/2020				12	0	Liga Mistrzów UEFA	4	0

Stan na: 17 kwietnia 2020

Sukcesy

Olympique Lyon

• Puchar Francji: 2011/2012
• Superpuchar Francji: 2012

Francja U-19

• Mistrzostwo Europy U-19: 2005

Francja

• Mistrzostwo świata: 2018
• Wicemistrzostwo świata: 2022
• Wicemistrzostwo Europy: 2016
• Liga Narodów UEFA: 2020/2021

Wyróżnienia

• Bramkarz Roku Ligue 1: 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
• Drużyna Roku Ligue 1: 2008/2009, 2009/2010, 2011/2012
• UNFP najlepszy gracz miesiąca: kwiecień 2008^[19] wrzesień 2009^[20]

Rekordy

• Najwięcej występów w historii reprezentacji Francji: 145 meczów^[a]
• Bramkarz z największą liczbą występów w historii finałów Mistrzostw świata: 20 meczów^[b][21]

Odznaczenia

• Chevalier Legii Honorowej – nadanie 2018^[22], wręczenie 2019^[23][24]

Uwagi

1. Pobity rekord Liliana Thurama – 142 mecze.
2. Pobity rekord Manuela Neuera – 19 meczów.