Ignacy Antoni Raczyński

Ignacy Antoni Raczyński herbu Nałęcz (ur. 6 sierpnia 1741 w Małoszynie, zm. 19 lutego 1823 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, eksjezuita, administrator apostolski diecezji poznańskiej od 11 kwietnia 1794, następnie biskup diecezjalny poznański (12 września 1794 – 26 sierpnia 1806), administrator apostolski warszawski (17 czerwca 1806 – 1818), arcybiskup metropolita gnieźnieński (26 sierpnia 1806 – 22 sierpnia 1818)^[1]. Kawaler Orderu Orła Białego.

Ignacy Antoni Raczyński

Prymas Polski
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1741 Małoszyna
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1823 Przemyśl
Miejsce pochówku	Cmentarz Komunalny w Brzozowie
Biskup diecezjalny poznański
Okres sprawowania	1794–1806[1]
Arcybiskup metropolita gnieźnieński
Okres sprawowania	1806–1818[1]
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne	15 sierpnia 1760
Diakonat	29 lipca 1770[1]
Prezbiterat	31 lipca 1770[1]
Nominacja biskupia	12 września 1794[1]
Sakra biskupia	9 listopada 1794
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	9 listopada 1794
Konsekrator	Franciszek Ksawery Rydzyński
Współkonsekratorzy	Ludwik Józef de Mathy
Konsekrowani biskupi Stanisław Żarnowiecki 6 kwietnia 1806 Jan Klemens Gołaszewski 5 marca 1809 Ignacy Nepomucen Bardziński 2 lipca 1809 Wawrzyniec Bartłomiej Ignacy Antoni Raczyński 20 sierpnia 1809 Józef Gembart 20 listopada 1814 Marcin Siemieński 15 września 1816

Życiorys

Legitymował się herbem Nałęcz^[2]. W 1760 wstąpił do zakonu jezuitów^[2], gdzie 15 sierpnia 1760 złożył śluby zakonne. 31 lipca 1770 przyjął święcenia kapłańskie. W 1775 po kasacie zakonu został inkardynowany do duchowieństwa diecezji poznańskiej. W 1776 został kanonikiem poznańskim. 12 września 1794 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji poznańskiej, którą już od kwietnia 1794 zarządzał jako administrator apostolski^[1]. Sakrę biskupią otrzymał 9 listopada 1794 z rąk biskupa Franciszka Rydzyńskiego. 26 sierpnia 1806 został mianowany arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim^[1]. Jego ingres odbył się 10 grudnia 1807. 22 sierpnia 1818 papież Pius VII zaakceptował jego rezygnację z urzędu^[1] pomimo jego dobrych stosunków z rządem pruskim^[3]. Rezygnację Raczyński argumentował podeszłym wiekiem^[4]. Pod koniec 1819 przybył do Rzymu^[2]. W 1821 uzyskał zgodę na zamieszkanie w diecezji przemyskiej. Jego siedzibą był pałac biskupi w Brzozowie. W tym czasie udzielał pomocy bp. Antoniemu Gołaszewskiemu oraz wspierał działalność oo. jezuitów w pobliskiej Starej Wsi^[2].

Zmarł 19 lutego 1823 w Przemyślu^[2]. Pierwotnie został pochowany na cmentarzu w Brzozowie^[2]. W 1854 jego szczątki zostały przeniesione do kościoła parafialnego w Obrzycku^[2][5].

Pamiątki po nim: olejny portret biskupa, jego ordery, ornat oraz „sukienka” jego fundacji na rzeźbę Matki Boskiej Nowicjackiej znajdują się w zbiorach Muzeum Towarzystwa Jezusowego Prowincji Polski Południowej w Starej Wsi.

Był członkiem honorowym Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk^[6].

Odznaczenia

• Order Orła Czerwonego (1794, Prusy)^[2][7]
• Order Orła Białego (1809)^[2][8]
• Order Świętego Jana Jerozolimskiego^[2]