Iu-flex

Iu-flex (stosowane są także nazwy IuFlex i Iu flex ^[1]) – funkcjonalność opisywana przez specyfikacje 3GPP, której implementacja umożliwia bardziej elastyczne połączenie sieci radiowej (ang. Radio Access Network) i szkieletowej (ang. Core Network) w sieciach komórkowych budowanych w standardach GSM i UMTS.

Termin Iu-flex pochodzi od nazwy interfejsu pomiędzy kontrolerem sieci radiowej a siecią szkieletową (Iu) i od angielskiego słowa flexible - elastyczny, łatwo dostosowujący się.

Kwestie techniczne

Sieć szkieletowa jest rozbudowana niezależnie dla potrzeb komutacji łączy (rozmowy głosowe, wideo rozmowy) na bazie central MSC oraz dla potrzeb komutacji pakietów na bazie elementów SGSN. W klasycznych sieciach bez funkcjonalności Iu-flex każdy z elementów kontrolujących sieć radiową na pewnym obszarze (Base Station Controller (BSC) w GSM i Radio Network Controller (RNC) w UMTS) jest podłączony do jednego MSC i jednego SGSN. Dzięki zaimplementowaniu Iu-flex, BSC i RNC mogą być podłączone do całej puli MSC oraz puli SGSN. Takie rozwiązanie sprawia, że sieć komórkowa jest bardziej odporna na awarie, oraz że ruch telekomunikacyjny może być eleastycznie przekierowywany w zależności od obciążenia poszczególnych elementów sieci szkieletowej.

Zobacz też

• MSC in Pool
• SGSN in Pool