Józef Bonawentura Miączyński

Józef Bonawentura Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 17 marca 1731, zm. 6 stycznia 1787 w Zawieprzycach^[1]) – starosta makowiecki (1749), rokicki (1766), kamienopolski (1776), oleśnicki oraz śmidyński (1783), rotmistrz husarski polskiej kawalerii konnej, generał major wojsk koronnych, pan na Zawieprzycach. Kawaler Orderu Św. Stanisława (1777).

Ten artykuł dotyczy generała majora wojsk koronnych. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Józef Bonawentura Miączyński

Herb Suchekomnaty
Rodzina	Miączyńscy herbu Suchekomnaty
Data urodzenia	17 marca 1731
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1787 Zawieprzyce
Ojciec	Piotr Michał Miączyński
Żona	Katarzyna Potocka
Dzieci	Ignacy Miączyński
Odznaczenia

Życiorys

Syn Piotra Michała Miączyńskiego oraz Antoniny „Beydo” - Rzewuskiej herbu Krzywda. Brat Adama Miączyńskiego ostatniego pisarza polnego koronnego. Wnuk Atanazego Miączyńskiego oraz Adama Rzewuskiego.

Mąż Katarzyny Potockiej z Potoka (k. Jędrzejowa), herbu Pilawa (Srebrna), córki Feliksa Potockiego, kasztelana słońskiego, i starościanki parczewskiej Marianny z Daniłowiczów, wnuczki Michała Potockiego oraz Zofii z Czarnieckich.

Większość starostw otrzymał w spadku od ojca, który wraz z wiekiem oddawał w ręce synów swój spadek. 3 lutego (1749) otrzymał po ojcu starostwo makowieckie (wedle drugiego aktu był to 10 grudnia 1752 roku). Mając 26 lat (1757) został generałem majorem wojsk koronnych. Również po ojcu został rotmistrzem chorągwi husarskiej (1776). Spory majątek, który zawdzięczał ojcu, a sam go pomnożył, przekazał swoim synom.

Potomkowie

• Ignacy Miączyński (ur. 1760, zm. 1809) – poseł do Napoleona I
• Michał Miączyński – starosta śmidyński, kamienopolski,
• Józefa Miączyńska – żona Michała Aleksandra Ronikiera h. Gryf