Józef Drzazga

Józef Drzazga (ur. 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej, zm. 12 września 1978 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii, biskup pomocniczy warmiński w latach 1958–1967 (formalnie gnieźnieński), rektor Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w latach 1958–1962, administrator apostolski diecezji warmińskiej w latach 1967–1972, biskup diecezjalny warmiński w latach 1972–1978.

Józef Drzazga

Józef Drzazga (przed 1974)
Pro Ecclesia Sancta Dei Za Święty Kościół Boży
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1914 Wolica Pierwsza
Data i miejsce śmierci	12 września 1978 Olsztyn
Miejsce pochówku	bazylika konkatedralna św. Jakuba w Olsztynie
Biskup diecezjalny warmiński
Okres sprawowania	1972–1978
Administrator apostolski diecezji warmińskiej
Okres sprawowania	1967–1972
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	30 października 1938
Nominacja biskupia	5 maja 1958
Sakra biskupia	31 sierpnia 1958

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	31 sierpnia 1958
Miejscowość	Olsztyn
Miejsce	prokatedra św. Jakuba Apostoła
Konsekrator	Stefan Wyszyński
Współkonsekratorzy	Tomasz Wilczyński Piotr Kałwa
Współkonsekrowani biskupi Julian Wojtkowski 22 sierpnia 1969 Henryk Gulbinowicz 8 lutego 1970 Zygmunt Kamiński 30 listopada 1975

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1914 w Wolicy Pierwszej^[1]. Kształcił się w Wyższym Gimnazjum Biskupim Męskim w Lublinie. Od 1933 studiował w lubelskim seminarium duchownym^[2]. Na prezbitera został wyświęcony 30 października 1938 w katedrze lubelskiej^[2] przez Władysława Gorala^[3], miejscowego biskupa pomocniczego^[4]. W 1938 rozpoczął studia filozoficzne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W następnym roku powrócił do Polski na wakacje, gdzie zastała go wojna. Po jej zakończeniu kontynuował studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1948 uzyskał magisterium z filozofii, a w 1950 doktorat na podstawie dysertacji Charakter człowieka według św. Tomasza z Akwinu^[2].

W czasie II wojny światowej pracował duszpastersko w Hrubieszowie^[2], był także kapelanem Armii Krajowej^[5]. W 1944 został wikariuszem parafii Abramów^[2]. W latach 1954–1958 prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[1]. W lubelskim seminarium duchownym zajmował stanowiska prefekta i wicerektora. W 1951 został kanonikiem rzeczywistym kapituły katedralnej w Lublinie^[2].

5 maja 1958 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Siniandus z zadaniem posługiwania na Warmii. Sakrę biskupią przyjął 31 sierpnia 1958 w prokatedrze św. Jakuba Apostoła w Olsztynie. Głównym konsekratorem był kardynał Stefan Wyszyński, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, a współkonsekratorami biskup diecezjalny lubelski Piotr Kałwa i biskup Tomasz Wilczyński, delegat prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Olsztynie^[6]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Pro Ecclesia Sancta Dei” (Za Święty Kościół Boży)^[1]. W latach 1958–1962^[7] sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum”, w tym czasie zreformował program studiów seminaryjnych^[2]. W kurii diecezjalnej kierował wydziałem duszpasterskim, który podzielił na sekcje odpowiadające duszpasterskim dziedzinom, ponadto inicjował kursy dla duchownych^[2].

7 sierpnia 1965, po śmierci biskupa Tomasza Wilczyńskiego, kapituła warmińska wybrała go na wikariusza kapitulnego diecezji^[2]. 25 maja 1967^[5] papież Paweł VI mianował go administratorem apostolskim, a 28 czerwca 1972^[2], w następstwie podpisania układu o uznaniu granic między PRL a RFN i normalizacji stosunków roboczych między PRL a Stolicą Apostolską^[8], biskupem diecezjalnym^[2]. 4 lipca 1972 objął diecezję^[9], a 15 sierpnia 1972 odbył ingres do katedry we Fromborku^[5]. W 1973 otrzymał od Pawła VI przywilej noszenia paliusza^[10]. Erygował 41 parafii i ustanowił 4 nowe dekanaty. Utworzył w diecezji komisję ds. sztuki sakralnej (1966), radę kapłańską (1970) i radę duszpasterską (1970), przy seminarium duchownym powołał Studium Katechetyczne (1974). W 1977 zatwierdził kult objawień maryjnych w Gietrzwałdzie. Zintensyfikował prace nad procesem beatyfikacyjnym kardynała Stanisława Hozjusza^[2]. Uczestniczył w II, III i IV sesji soboru watykańskiego II^[11].

Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego warmińskiego Juliana Wojtkowskiego (1969), administratora apostolskiego w Białymstoku Henryka Gulbinowicza (1970) i biskupa pomocniczego lubelskiego Zygmunta Kamińskiego (1975)^[12].

Zmarł 12 września 1978 w Olsztynie^[1]. Został pochowany w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie^[2].