Józef Szpilecki

Józef Tadeusz Szpilecki (ur. 14 czerwca 1906 w Bełzie, zm. 27 marca 1986) – docent doktor habilitowany fizyki, wykładowca akademicki.

Józef Szpilecki

Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1906 Bełz
Data śmierci	27 marca 1986
Miejsce spoczynku	Cmentarz Lipowy w Gliwicach
Zawód, zajęcie	fizyk
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	doktor habilitowany
Edukacja	[Szkoła Podstawowa nr 8 im. Królowej Zofii w Sanoku|Gimnazjum Męskie im. Królowej Zofii w Sanoku]]
Alma Mater	Uniwersytet Jana Kazimierza

Życiorys

Józef Tadeusz Szpilecki urodził się 14 czerwca 1906 w Bełzie^[1][2]. Był synem Władysława (starszy oficjał sądowy w Sanoku)^[1].

Uczył się w Państwowym Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku, w którym zdał egzamin dojrzałości 15 maja 1926 w trakcie przewrotu majowego (w jego klasie byli m.in. Mieczysław Bilek, Hieronim Krebs)^[2][3][4]. Na początku 1922, wskazany przez prof. Władysława Dajewskiego jako najlepszy uczeń z języka polskiego w klasie, otrzymał nagrodę książkową od ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego Antoniego Ponikowskiego podczas jego wizyty w szkole^[5]. Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1926 został uznany przynależnym do gminy Sanok^[6].

Ukończył studia w zakresie fizyki na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie,. Podczas studiów zaangażował się w działalność Koła Matematyczno-Fizycznego Studentów UJK. Od 1931 do 1933 był przez trzy kadencje jego prezesem^[7]. Został starszym asystentem i adiunktem w Katedrze Fizyki Eksperymentalnej na uniwersytecie^[8]. Był wychowankiem i po wojnie jednym ze współpracowników prof. Tadeusza Malarskiego^[9], któremu po śmierci poświęcił publikacje wspomnieniowe^[10].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę pracował nadal na swojej uczelni działającej już pod kontrolą sowiecką, a od 1941 podczas okupacji niemieckiej ziem polskich – niemiecką^[11].

Po wojnie w ramach wysiedlenia Polaków ze Lwowa trafił do Gliwic. W stopniu doktora został asystentem w Instytucie Fizyki w Katedrze Fizyki na tamtejszej Politechnice Śląskiej^[12]. W pierwszych latach powojennych został równolegle zaangażowany do Grupy Telekomunikacyjnej utworzonej w ramach Katedry Radiotechniki^[13], wykładał także na Wydziale Elektrycznym (m.in. teletechnikę). Uzyskał docenturę i habilitację (recenzentem rozprawy habilitacyjnej był prof. Józef Mazur^[14]). Był członkiem Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej^[15]. Był autorem publikacji i prac teoretycznych z dziedziny fizyki molekularnej, w tym publikował na łamach czasopisma „Postępy Fizyki”^[16].

Zmarł 27 marca 1986 i został pochowany na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach^{[17][18][19][20]}.

Publikacje

• Mikroskop elektronowy (1938)^[21]
• Wpływ przewodnictwa cieplnego na zmiany objętości w ciele kulistym dwuwarstwowym (1961)^[22]
• Maria Skłodowska-Curie: w setną rocznicę urodzin [1867-1967] (1967)^[23]
• Zadania obliczeniowe z fizyki (1969, współautorzy: Henryk Orwat, Józef Wojtala)^[24]
• Zadania i zagadnienia z wybranych działów fizyki. Tom 2 (1972)^[25]
• Sesja naukowa z okazji 20-lecia Gliwickiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Fizycznego, 29-30. XI. 1968 (1972)^[26]