Język mindong

Język mindong^[2] lub min dong (min wschodni)^[3][4] – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa Chin – prowincji Fujian. Mindong oznacza wschodnią część prowincji Fujian – Min (閩) to krótka nazwa prowincji, a dong (东) oznacza „wschód”. Obecnie językiem mindong mówi się najczęściej we wschodnim Fujianie, w okolicach miast Fuzhou i Ningde.

闽东语

Obszar	południowe Chiny (głównie prow. Fujian), Malezja, Azja Płd.-Wsch.
Liczba mówiących	10 mln[1]
Pismo/alfabet	pismo chińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki chińsko-tybetańskie Języki chińskie Języki min Język mindong
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-1	zh
ISO 639-3	cdo
IETF	cdo
Glottolog	mind1253
Ethnologue	cdo
WALS	fuz
SIL	cdo
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku mindong Słownik języka mindong w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język mindong

Nazwa chińska
Pismo uproszczone 闽东语 Pismo tradycyjne 閩東語 Hanyu pinyin Mǐndōngyǔ

Język mindong należy do grupy min języków chińskich^[3]. Dialekt z Fuzhou jest uznawany za odmianę prestiżową i służy jako regionalna lingua franca^[5].

Mindong używany jest także w krajach Azji Południowo-Wschodniej: Brunei (ok. 6 tys. osób), Malezji (252 tys.), Singapurze (34 tys.), Indonezji (w zaniku) i Tajlandii^[1].

Fuzhou, centrum języka mindong