Język tonga (polinezyjski)

Język tonga (także: tongański, tongijski; faka-Tonga) – język z grupy polinezyjskiej języków austronezyjskich używany na Wyspach Tonga. Jest to jeden z dwóch języków urzędowych Tonga (drugim z nich jest język angielski)^[1]. Posługuje się nim 188 tys. osób^[1].

Ten artykuł dotyczy języka z rodziny polinezyjskiej. Zobacz też: język tonga – ujednoznacznienie.

faka-Tonga

Obszar	Tonga, także Samoa Amerykańskie, Fidżi, Nowa Zelandia, Vanuatu, USA
Liczba mówiących	188 tys.[1]
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Grupa centralno-wschodnia Grupa wschodnia Języki oceaniczne Języki polinezyjskie Język tonga
Status oficjalny
język urzędowy	Tonga
Ethnologue	1 narodowy↗
Kody języka
ISO 639-1	to
ISO 639-2	ton
ISO 639-3	ton
IETF	to
Glottolog	tong1325
Ethnologue	ton
GOST 7.75–97	тон 686
WALS	tng
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku tongańskim Słownik języka tongańskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Jest blisko spokrewniony z językiem niue, z którym tworzy podgrupę tongańską języków polinezyjskich.

Najbardziej znaną pożyczką językową z języka tongijskiego jest słowo „tabu”, rozpowszechnione przez literaturę antropologiczną.

Alfabet tonga

Litera	a	e	f	h	i	k	l	m	n	ng	o	p	s	t	u	v	‘(fakau‘a zwarcie krtaniowe)
Wymowa	/a/	/e/	/f/	/h/	/i/	/k/	/l/	/m/	/n/	/ŋ/	/o/	/p/	/s/	/t/	/u/	/v/	/ʔ/

Gramatyka

W języku tonga występuje typowy dla języków polinezyjskich szyk VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie).