Języki sko

Języki sko, także języki skou – papuaska rodzina językowa, używana wzdłuż północnego wybrzeża Papui-Nowej Gwinei. Wyróżnia się tu 16 języków. Posługuje się nimi ok. 7 tys. osób. Języki cechuje tonalność (w przeciwieństwie do pozostałych z grupy papuaskich), nietypowy zasób spółgłosek czy też duża liczba samogłosek^[1].

Języki sko

Obszar	północne wybrzeże Papui-Nowej Gwinei
Liczba mówiących	ok. 7 tys.
Podział	• języki vanimo • języki krisa
Kody rodziny językowej
Glottolog	skoo1245
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Język sko (tumawo) używany jest w prowincji Papua w indonezyjskiej części Nowej Gwinei^[2].

Klasyfikacja[3]

Wyróżnia się dwie gałęzie w obrębie tej rodziny językowej:

• Gałąź vanimo
  • Kompleks językowy sko – vanimo (języki sko zachodnie)
    • język sko (tumawo)
    • Grupa wschodnia
      • język leitre
      • Podgrupa zachodniego wybrzeża
        • Języki vanimo
          • język vanimo (sko wschodni, dumo)
          • język dusur
        • Języki pogranicza
          • język sangke (nyao)
          • język wutung
• Gałąź krisa
  • Kompleks języków rzeki Piore
    • język warapu (barupu)
      • język poo
    • język sumo
    • język ramo
  • Kompleks języków wzgórz Serra
    • język puari (puare)
    • Języki wzgórz Rawo-Serra Główna
      • język rawo
      • Języki wzgórza Serra Główna
        • język sumararu
        • język womo
        • język mori
        • język nouri (nori)
  • język i'saka (krisa)