Językoznawstwo synchroniczno-porównawcze

Językoznawstwo synchroniczno-porównawcze – nurt językoznawczy zapoczątkowany przez Wilhelma von Humboldta. W odróżnieniu od językoznawstwa historyczno-porównawczego, Humboldt proponował badania nad spokrewnionymi językami w formie aktualnej i ich klasyfikację na tej podstawie.

Na gruncie językoznawstwa synchroniczno-porównawczego wyrosła m.in. teoria relatywizmu kulturowego, a także humboldtowski podział języków na izolujące, aglutynacyjne oraz fleksyjne.

Zobacz też

• językoznawstwo konfrontatywne
• gramatyka porównawcza
• metoda porównawcza
• gramatyka kontrastywna
• analiza kontrastywna