Jan Szkodoń

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	4 czerwca 1988
Miejscowość	Kraków
Miejsce	bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława
Konsekrator	Franciszek Macharski
Współkonsekratorzy	Jerzy Ablewicz Stanisław Nowak

Urodził się 19 grudnia 1946 w Chyżnem^[1]. W latach 1960–1964 uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Jabłonce, w 1964 złożył egzamin dojrzałości. W latach 1964–1970 odbył studia filozoficzno-teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, jednocześnie zdobywając formację kapłańską w miejscowym Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym. Święceń prezbiteratu udzielił mu 22 marca 1970 w kościele Przemienienia Pańskiego w Jabłonce kardynał Karol Wojtyła, arcybiskup metropolita krakowski. Magisterium-licencjat uzyskał w 1972 na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie^[1]. W latach 1973–1976 odbył studia specjalistyczne w zakresie teologii i pedagogiki rodziny w Instytucie Pastoralnym na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je z doktoratem z teologii na podstawie dysertacji Nierozerwalność małżeństwa jako problem duszpasterski Kościoła w Polsce w latach 1946–1970^[2].

Jako wikariusz pracował w latach 1970–1972 w parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim, następnie w latach 1972–1973 w parafii Matki Bożej Zwycięskiej w Krakowie. W latach 1977–1979 był sekretarzem II Synodu Duszpasterskiego Archidiecezji Krakowskiej^[1]. Prowadził rekolekcje w parafiach oraz dla Grup Apostolskich i Ruchu Światło-Życie^[2].

W seminarium krakowskim w 1977 rozpoczął prowadzenie wykładów z teologii pastoralnej, a w latach 1979–1988 zajmował stanowisko ojca duchownego. W 1977 został wykładowcą teologii pastoralnej, a w 1984 teologii życia wewnętrznego na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie (od 1981 Papieskiej Akademii Teologicznej), gdzie ponadto objął funkcję kierownika Studium Wikariuszowskiego. Wykłady z teologii pastoralnej podjął również w Sosnowieckim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie^[1].

14 maja 1988 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Turrisblanda. Święcenia biskupie otrzymał 4 czerwca 1988 w bazylice archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie. Udzielił mu ich kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski, w asyście arcybiskupa Jerzego Ablewicza, biskupa diecezjalnego tarnowskiego, i Stanisława Nowaka, biskupa diecezjalnego częstochowskiego^[1]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Dominus ipse faciet” (Pan, On sam będzie działał)^[3]. W archidiecezji objął urząd wikariusza generalnego, został cenzorem kościelnym, członkiem rady duszpasterskiej i kolegium konsultorów. W krakowskiej kapitule katedralnej przejął funkcję dziekana^[1]. W 2006 został przewodniczącym komisji teologiczno-duszpasterskiej „Pamięć i Troska”, zajmującej się lustracją księży archidiecezji krakowskiej^[4]. 10 marca 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego krakowskiego^[5]^[6].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji Charytatywnej, Komisji ds. Duszpasterstwa Rodzin^[1], Komisji ds. Misji, Komisji ds. KUL, Komisji Duchowieństwa i Rady Rodziny^[2].

Zajmuje się również malarstwem^[7].

W grudniu 2019 prokurator w Krakowie rozpoznający zawiadomienie kobiety oskarżającej biskupa o molestowanie seksualne, które miało mieć miejsce w latach 1998–2003, przy czym na początku tego okresu była ona jeszcze małoletnia, umorzył postępowanie z powodu przedawnienia karalności czynu^[8], jednakże w uzasadnieniu uznał zeznania pokrzywdzonej za wiarygodne^[9]. W lutym 2020 po opisaniu sprawy domniemanego napastowania w mediach^[9] biskup wydał oświadczenie, w którym zaprzeczył stawianym mu zarzutom i zapowiedział, że do czasu wyjaśnienia sprawy nie będzie podejmował posługi duszpasterskiej^[10]. W związku z upublicznionymi oskarżeniami opuścił archidiecezję krakowską^[11]. Po wstępnym dochodzeniu kanonicznym Kongregacja Nauki Wiary zadecydowała o wszczęciu przeciwko niemu kanonicznego procesu karno-administracyjnego^[12], a do jego przeprowadzenia wyznaczono biskupa diecezjalnego pelplińskiego Ryszarda Kasynę^[13]. Jednocześnie hierarsze zakazano pracy duszpasterskiej z osobami małoletnimi i publicznego sprawowania posługi biskupiej^[12]. W lipcu 2021 Nuncjatura Apostolska w Polsce poinformowała, że w wyniku procesu karno-administracyjnego nie została biskupowi udowodniona wina rzekomego wykorzystywania seksualnego osoby małoletniej. Stwierdzono jednak jego nierozważne zachowanie, polegające na przyjmowaniu osoby małoletniej w prywatnym domu bez obecności jej rodziców, w wyniku czego została mu wymierzona pokuta w postaci uczestnictwa w trzymiesięcznych rekolekcjach zamkniętych, uznana za odbytą w trakcie niepodejmowania przez niego posługi biskupiej^[14]. W 2021 pokrzywdzona złożyła pozew cywilny przeciwko kurii krakowskiej, który w następnym roku wycofała po zawarciu przedsądowej ugody, w wyniku której otrzymała finansowe zadośćuczynienie^[15].

Życiorys

Odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Wikiwand - on