Jan Wrzosek
oficer Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Wrzosek (ur. 9 lutego?/21 lutego 1895 w Stawropolu, zm. 3 września 1939 pod Złotym Potokiem) – major piechoty Wojska Polskiego, strzelec sportowy, olimpijczyk.
![]() | |
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1895 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
3 września 1939 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
28 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca batalionu |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() |

Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
W czasie I wojny światowej był początkowo oficerem w armii carskiej, a później I Korpusu Polskiego w Rosji[1].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[1]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[2][3]. W 1923, 1924 był oficerem 28 pułku piechoty w Łodzi[4][5]. 5 października 1924 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[6].
Następnie awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[7]. 31 października 1927 ogłoszono jego przeniesienie z KOP do 80 pułku piechoty w Słonimiu na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[8]. W następnym roku zajmowane przez niego stanowisko służbowe nazywało się „komendant obwodowy Przysposobienia Wojskowego”[9]. Następnie został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy batalionu. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza pułku[10][11]. W kwietniu 1935 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[12].
W okresie międzywojennym uprawiał strzelectwo sportowe[1]. Podczas XII Narodowych Zawodów Strzeleckich w Wilnie zajął wysokie miejsca w rywalizacji indywidualnej[13]. Należał do niego rekord Polski w strzelaniu z pistoletu dowolnego, wynoszący 537 pkt., który został pobity dopiero w latach 50.[14] Był wicemistrzem świata w strzelaniu z pistoletu wojskowego oraz wicemistrzem świata w strzelaniu z pistoletu standardowego. Reprezentował kraj na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku[1]. Był także członkiem bractwa kurkowego.
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej był dowódcą III batalionu 74 pułku piechoty w składzie 7 Dywizji Piechoty. Zginął w walce pod Złotym Potokiem strzelając z karabinu przeciwpancernego UR do niemieckiego czołgu[1][14]. Miejsce jego śmierci upamiętnia obelisk na zboczu Doliny Wiercicy, w pobliżu znakowanego kolorem zielonym Szlaku Walk 7 Dywizji Piechoty[15].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (11 marca 1932)[16]
- Medal Międzyaliancki
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.