W latach 1969–1983 pracował jako informatyk w Centrum Elektronicznym przy Centrali Narodowego Banku Polskiego w Warszawie[5]. W 1983 po ponad 13 latach pracy zmuszony został z przyczyn politycznych do rozstania się z tym zawodem[6] i przez pewien czas z konieczności życiowej pracował w dwóch zakładach rzemieślniczych, najpierw jako pracownik fizyczny, następnie jako pełnomocnik ds. handlu i reklamy[uwaga 1].
Zawodową karierę fotografa rozpoczął w 1980 roku fotografując wydarzenia w kraju w czasie tzw. karnawału „Solidarności” i jednocześnie w tym charakterze podjął współpracę z Regionem MazowszeNSZZ „Solidarność”[7]. Zdjęcia z tego czasu publikował m.in. w związanych z regionem tytułach „Wiadomości Dnia” i „Niezależność” (1980–1981). W sierpniu 1981 zadebiutował na wystawie „W rok po Sierpniu” w Galerii RzeźbySBWA w Warszawie[uwaga 2], na której pokazał autorski zestaw fotografii obok zestawów Janusza Fili i Jacka W. Woźniaka[8]. W 1. połowie lata 80. odwoływał się do doświadczeń Erazma Ciołka, Jana Michlewskiego i Bogusława (Sławka) Biegańskiego, których uważał za swoich fotograficznych mentorów.
Od kwietnia do czerwca 1989 współpracował z Biurem Wyborczym Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”[13] i na zlecenie jego sekretarza Henryka Wujca wraz z fotografem Erazmem Ciołkiem wykonali, według pomysłu Andrzeja Wajdy i pod jego nadzorem, dwie sesje zdjęciowe w Gdańsku i w Warszawie z udziałem Lecha Wałęsy i z większością solidarnościowo-opozycyjnych kandydatów na parlamentarzystów do plakatów wyborczych w wyborach 4 czerwca 1989 (przy sesjach tych również współpracowali fotografowie: 29.04.1989 w Gdańsku – Jerzy Kośnik, 11.05.1989 w Warszawie – Darosław Maciej Laprus)[14][15][16].
Fotografował cztery pielgrzymki Jana Pawła II do Polski: w 1979, 1983 (wraz z Erazmem Ciołkiem), 1987 (w zespole z Erazmem Ciołkiem i Darosławem Maciejem Laprusem) oraz 1991 roku (w zespole z Adamem Bujakiem i Erazmem Ciołkiem).
Na 6. Aukcji Fotografii Kolekcjonerskiej zorganizowanej 29 listopada 2009 r. przez Dom Aukcyjny „Rempex”, nieduża czarno-biała fotografia „Widok wystawy Edwarda Krasińskiego” (Galeria Appendix, Warszawa, 1992) z jego sygnaturą autorską jako fotografa oraz z niebieskim paskiem dorysowanym przez Krasińskiego, który też się podpisał, uzyskała jedną z najwyższych cen w historii tego typu sprzedaży[25].
Od 1992 publikuje zdjęcia i fotoreportaże oraz sesje w tytułach prasy ilustrowanej (m.in. „National Geographic Magazine”, „Viva!”, „Gala”, „Tele Magazyn”, „Pani”, „Twój Styl”, „Sukces”, „Newsweek”, „Wprost”, „W sieci”). Wykonuje zlecenia fotograficzne (w tym fotografię reklamową) i filmowe dla różnych firm reprezentujących m.in. polskie i światowe marki.
W 1995 założył Asocjację Autorską (istniała do 2003), a w 1996 wraz z Jackiem Wirgiliuszem Woźniakiem agencję fotograficzną EPOKA[26], w której jest partnerem zarządzającym (J.W.Wożniak przestał być jej współwłaścicielem w 2009 roku).
Zdjęcia jego autorstwa były i są podpisywane w różne sposoby jako np.: Jarosław Maciej Goliszewski, Maciej Jarosław Goliszewski, Jarosław Goliszewski, Maciej Goliszewski, M. Goliszewski, Jarosław M. Goliszewski, Maciej J. Goliszewski, J. Maciej Goliszewski, J.M. Goliszewski, Goliszewski & Woźniak (w przypadku współautorstwa zdjęć) – niekiedy z uzupełnieniem o nazwy Asocjacja Autorska (lub o skrót AA) i agencji EPOKA lub tylko pod ich samymi nazwami. W dokumentach urzędowych często występuje tylko jako Jarosław Goliszewski, co jest przez niektórych powielane w innych przypadkach i sytuacjach.
W drugiej połowie lat 70. pomagał Wiktorowi Nagórskiemu, koledze z pracy w Centrum Elektronicznym NBP i współpracownikowi wydawnictwa „NOW-a” i KSS „KOR”, w kolportowaniu wydawnictw bezdebitowych m.in. Biuletynu Informacyjnego „KOR”[5]. Inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa od 1976 roku, jak wynika z akt zgromadzonych w Instytucie Pamięci Narodowej[29][30]. Był współzałożycielem NSZZ Solidarność w Centrali NBP na jesieni 1980 i członkiem Prezydium Komisji Zakładowej Solidarności w Centrali NBP, w której odpowiadał za informację związkową[31].
Podczas stanu wojennego był internowany od 13 grudnia 1981 do 7 listopada 1982 w Białołęce[32][33] i Strzebielinku[34], a w 2011 ukazało się jego wspomnienie na ten temat w periodyku „Bibuła”[35]. W tym czasie jego pełnomocnikiem i doradcą pro publico bono był mec. Andrzej Grabiński. Po zwolnieniu z internowania, w ramach dalszych represji, stracił w lutym 1983 dotychczasową pracę[6].
W latach 1983–1989 czynnie uczestniczył kulturze niezależnej, w tym w działaniach artystycznych w mieszkaniach prywatnych i w kościołach (np. w kościele na Żytniej w Warszawie) oraz w wydarzeniach kulturalnych przy Duszpasterstwie Środowisk Twórczych w Warszawie prowadzonym wówczas przez ks. Wiesława Aleksandra Niewęgłowskiego[36]. Współpracował z wydawnictwami podziemnymi[5]. Na jesieni 1987 prowadził rozmowy z prof. Bronisławem Geremkiem, czołowym przedstawicielem opozycji, na temat udzielenia dla „Konfrontacji” wywiadu o propozycji „Paktu antykryzysowego”[37], w rezultacie których ukazał się on w nr 2/1988 (przeprowadził go dziennikarz Jerzy Szczęsny). Swoimi umiejętnościami zawodowymi wsparł kandydatów obozu solidarnościowo-opozycyjnego w wyborach parlamentarnych w 1989 roku i w kampanii prezydenckiej w 1990 roku.
Nagłośnił w przestrzeni publicznej atak funkcjonariusza Oddziału Prewencji Milicji Obywatelskiej na 2 fotoreporterów podczas pacyfikacji manifestacji NZS i Międzymiastówki Anarchistycznej przeciwko PZPR w dniu rozpoczęcia jej ostatniego zjazdu (27-30.01.1990). Obok Andrzeja Koziara z „Christian Science Monitor” był jednym z poszkodowanych. Komisja Praw Człowieka i Praworządności Senatu R.P. pod przewodnictwem Zbigniewa Romaszewskiego, zajęła się tą sprawą i na swoim specjalnym posiedzeniu przesłuchała wysokich funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz włączyła do swojego protokołu relację J.M.Goliszewskiego. Wydarzenie miało swój finał w sądowym procesie karnym przeciwko sprawcy i w uzyskaniu przez mecenasa Wiesława Johanna od Komendy Stołecznej odszkodowania dla obu pokrzywdzonych za ich pobicie i zniszczenie sprzętu fotograficznego[38][39].
Udostępnił będące w jego posiadaniu artefakty ze stanu wojennego na dwóch ekspozycjach czasowych: „...czerwona przegrywa – grafika podziemnej Solidarności 1981–89” (sierpień 1990) – kurator Jerzy Brukwicki, Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa[40] oraz „Do przerwy 0:1. Piłka nożna w PRL” (maj–listopad 2012), Muzeum PRL-u (oddział Muzeum Historii Polski), Kraków[41].
Od 2013 zasiada w jury Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich przyznającym Nagrodę im. Erazma Ciołka za fotografię społecznie zaangażowaną[45][46]. W wyborach prezydenckich w 2015 przystąpił do honorowego Ogólnopolskiego Komitetu Poparcia Andrzeja Dudy[47].
W 2. połowie czerwca 2020, w przededniu 40. rocznicy Porozumień Sierpniowych, Jarosław Maciej Goliszewski wraz z innym byłym opozycjonistą Leszkiem Stallem[48], zaapelowali do najwyższych władz III RP o nowelizację wadliwych przepisów emerytalnych dyskryminujących b. opozycjonistów antykomunistycznych i osoby represjonowane z powodów politycznych w czasach PRL. Pod Apelem zgromadzili poparcie 141 sygnatariuszy ponad obecnymi politycznymi podziałami, a 21 lipca 2020 jego egzemplarze wraz z listą osób popierających, zostały doręczone do m.in. Prezydenta RP, marszałków Sejmu i Senatu, prezesa Rady Ministrów[49]. W następnym kroku, 17 sierpnia 2020 przekonali grupę senatorów do przyjęcia gotowego projektu nowelizacji, autorstwa jednego z sygnatariuszy dr Grzegorza Kostrzewy-Zorbasa[50], jako projektu senackiego[51]. Projekt został 18 sierpnia 2020 jednogłośnie przegłosowany przez Senat[52] i trafil do Sejmu do dalszych prac legislacyjnych. Sejm podjął prace 24 i 25 lutego 2021 nad ostateczną wersją nowelizacji będącej kompilacją projektów senackiego i sejmowego powstałych wokół pierwotnej koncepcji zmian emerytalnych zaproponowanych przez 3 inicjatorów i popartych przez 141 sygnatariuszy[53][54][55][56]. Po powrocie projektu z Senatu, 30 marca 2021 Sejm skierował go do podpisu przez Andrzeja Dudę, Prezydenta RP[57], który tę ustawę o zmianie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych oraz niektórych innych ustaw, podpisał w obecności wiodącej trójki inicjatorów tj. Goliszewskiego, Stalla i Kostrzewy-Zorbasa[58][59]. 29 kwietnia 2021 ustawa została opublikowana w dzienniku Ustaw[60]. Wszystkie zabiegi inicjatorów miały stałe wsparcie prawnika prof. Tomasza Siemiątkowskiego[61], społecznego doradcy tego zespołu[62]. Z uwagi na ewenement, jakim była ta inicjatywa małej grupy osób, zaaprobowana praktycznie przez wszystkich parlamentarzystów i różne siły polityczne obu izb oraz skutecznie zrealizowana, media wielokrotnie relacjonowały przebieg prac i ich finał[63][64][65].
Jest sygnatariuszem kilkunastu listów otwartych, w tym dwóch jest ich autorem (4,7), a trzech innych współinicjatorem (8,9,11). Podpisał m.in.:
„List do Lecha Kaczyńskiego prezydenta RP sprawie moralnego i prawnego rozliczenia PRL w związku z 25 rocznicą wprowadzenia stanu wojennego” z 12 grudnia 2006[66]
„List otwarty w obronie wolności słowa” z 21 listopada 2008[67]
„Apel w obronie aresztowanych dziennikarzy z 30 listopada 2014”[68]
List Jarosława Macieja Goliszewskiego do Henryka Sikory i Henryka Wujca w sprawie ich petycji pn. „Apel do rządu RP w sprawie przyjęcia uchodźców”[69]
„List otwarty do ministra kultury ws. odwołania Jana Klaty z 9 grudnia 2015”[70]
"Apel SWS do Prezesa Jarosława Szarka w sprawie Mirosława Chojeckiego" z 15 listopada 2017[71]
„Oświadczenie byłych działaczy opozycji antykomunistycznej ws decyzji Hanny Gronkiewicz-Waltz” z 10 listopada 2018[72][73]
„Apel 141 b. opozycjonistów i represjonowanych w przededniu 40. rocznicy Porozumień Sierpniowych” z 26 czerwca 2020[74],
„Apel 258 b. opozycjonistów i represjonowanych przed 40. rocznicą stanu wojennego” z 25 czerwca 2021[75][76]
Apel Jana Rulewskiego i grupy b. opozycjonistów w sprawie likwidacji „Memoriału” z 4 stycznia 2022[77]
List byłych działaczy opozycji antykomunistycznej do władz Federacji Rosyjskiej z 1 marca 2022[78][79]
Jest bezpartyjny.
Film, telewizja, radio, prezentacje
„Tableau” – cykl programów telewizyjnych w TVP w reż. Andrzeja Wasylewskiego, 1992 – udział w jury razem z Anną Beatą Bohdziewicz;
„Mundial. Gra o wszystko” pełnometrażowy film dokumentalny w reż. Michała Bielawskiego[80][81][82] – wystąpił jako jeden z bohaterów opowieści o sporcie i polityce w warunkach stanu wojennego (premiera ogólnopolska 30 sierpnia 2012 na Solidarity of Arts w Gdańsku);
„Ludzie z plakatów” reportaż Magdy Belki o kampanii wyborczej kandydatów „Solidarności” w wyborach 4 czerwca 1989, w którym wystąpił jako jeden z jej uczestników (program Tomasza Sekielskiego „Po prostu”, TVP1)[83];
„Fotograf Solidarności” średniometrażowy film dokumentalny w reż. Pawła Woldana – wystąpił jako przyjaciel i kolega fotografa Erazma Ciołka (premiera 13.11.2015 w SDP w Warszawie)[84];
„Historie stanu wojennego: wspomnienia Jarosława Macieja Goliszewskiego” – rozmowa w Polskim Radio 24 w przeddzień 35. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce[6];
„Wałęsa, słysząc to, zrobił ogromne oczy... jak talerze - wspomina Jarosław Maciej Goliszewski”, DziennikBałtycki.pl, publikacja 3 czerwca 2019 godz. 17:12[85];
„1989. Musimy wygrać!” PolskieRadio.pl Dwójka, audycja „Poranek Dwójki”, emisja 4 czerwca 2019 godz. 07:06 (wywiad od 42:30)[86].
„Dzień 13 grudnia 1981 roku w pamięci internowanych” PolskieRadio.pl Trójka, audycja „Historie jak z książki”, emisja 13 grudnia 2019 godz. 13:00 (rozmowa red. Marka Stremeckiego z Agnieszką Romaszewską-Guzy, Wojciechem Borowikiem i Jarosławem Maciejem Goliszewskim)[87].
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce wręczony w 25. rocznicę stanu wojennego (12 grudnia 2006) przez Lecha Kaczyńskiego sprawującego urząd Prezydenta Rzeczypospolitej[88][89];
Krzyż Wolności i Solidarności (2017) – przyznany przez Prezydenta R.P. Andrzeja Dudę za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[90];
Medal Stulecia Odzyskania Niepodległości (2022) – przyznany przez Prezydenta R.P. Andrzeja Dudę postanowieniem z 13.12.2022 r. nr rej. 92/2022 MS [91];
Nagroda za wyróżnione fotografie w konkursie „9 promieni światła na niebie” (wystawa pokonkursowa)[94] (2008) według Henryka Stażewskiego (udział w konkursie pod pseudonimem Paul Lutyman);
III nagroda w Konkursie Polskiej Fotografii Prasowej za fotoreportaż „Marsz żyjących” (wystawa pokonkursowa) (1993).
Jest synem Henryka i Genowefy Goliszewskich (ojciec był bankowcem, żołnierzem kampanii wrześniowej 1939, jeńcem stalagu). Żona Anna Zaniewicka-Goliszewska jest artystką plastyczką, członkiem ZPAP[95]. Ma starszą siostrę Jolantę, emerytowanego ekonomistę i bankowca. Stryj Eugeniusz Goliszewski został przez NKWD zamordowany w Charkowie w 1940 (pośmiertnie awansowany na kapitana)[96][97]. Jego syn Jerzy Goliszewski (brat stryjeczny Jarosława Macieja) jest lekarzem chirurgiem[98], a wnuk Jerzy Goliszewski (jr) jest artystą plastykiem[99]. Bogusław Goliszewski, drugi brat stryjeczny (syn Józefa Goliszewskiego) wystąpił w telewizyjnym serialu fabularnym Kolumbowie (1970)[100]. Marek Goliszewski, stryjeczny kuzyn (syn Jerzego Goliszewskiego, matematyka) był prezesem Business Centre Club[101], a w latach 1987–1989 był redaktorem naczelnym miesięcznika „Konfrontacje”.
Wystawy
Wystawy czasowe indywidualne i zbiorowe
1981: „W rok po Sierpniu”[102] – Galeria Rzeźby SBWA w Warszawie[uwaga 2] (21.08-13.09.1981) oraz inne miejsca Polsce jak np. od 17.10.1981 w Zrzeszeniu Artystycznym w Bolimowie[103],
1989: „Labirynt – przestrzeń podziemna” – według pomysłu i scenariusza Janusza Boguckiego i Niny Smolarz, kościół pw. Wniebowstąpienia Pańskiego, Warszawa-Ursynów,
1990: „Solidarność w Pradze – Czas niepokornych” – instalacje według projektu Jerzego Kaliny, Praga,
1991: „Kontr-Formationen. Genese der Solidarność Polen 1970 – 1989” – instalacja garażowa Jerzego Kaliny (2. wersja wystawy „Czas niepokornych”), Mülheim,
1993: „Marsz żywych” fotoreportaż – pokonkursowa wystawa Konkursu Polskiej Fotografii Prasowej, Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej, Warszawa,
1994: „Fotografia reklamowa” – zorganizowana przez Laboratorium Fotografii Profesjonalnej, I Międzynarodowe Targi „Foto ’94”, PKiN, Warszawa[106],
2009: „9 promieni światła na niebie” – Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa (udział w wystawie pokonkursowej pod pseudonimem Paul Lutyman)[94],
2009: „Nie ma wolności bez Solidarności” – wystawa plenerowa, Galeria Uliczna, Piła (zorganizowana przez Stowarzyszenie Inicjatyw Społecznych EFFATA)[107],
2009: „Niespodzianka 2009” – InfoQultura, Warszawa (zorganizowana przez Muzeum Komunizmu, Inicjatywę Razem ’89 i Stowarzyszenie Wolnego Słowa)[108],
2009: „Polska droga do wolności 1980–1989” – Sala Kolumnowa Sejmu R.P.[109][110],
2009: „Inauguracja Senatu 1989” – Sala obrad plenarnych Sejmu R.P.[111],
2009: „Pomnażanie dobra” – wystawa plenerowa na ogrodzeniu kościoła Św. Stanisława Kostki w Warszawie[113],
2010: „Pokolenie ’80 – Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989” (30.11.2010-16.01.2011) – według koncepcji prof. Tadeusza Boruty, Muzeum Narodowe w Krakowie[114][115],
2010: „Fenomen Solidarności. Migawki z dziejów Polski 1980–1981” (2010-12) – Przystanek historia, Warszawa oraz kilkanaście miast w kraju i na świecie[116][117],
2011: „Sztuka religijna dla domu” – dolny kościół pw. Wniebowstąpienia Pańskiego, Warszawa[118],
2012: „Pokolenie ’80 – Polityczny protest? Artystyczna kontestacja? Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989” – według koncepcji prof. Tadeusza Boruty, Muzeum Okręgowe w Rzeszowie[119],
2014: „Polska na jaką zasłużymy” – hall główny, Sejm R.P.[121],
2014: „25-lecie Senatu R.P.” (4–5.07.2014) – wielkoekranowa prezentacja multimedialna w Senacie R.P. i w Pałacu Prezydenckim, Warszawa,
2015: „Smoleńsk – 10.04.2010 Pamiętamy!” – Parlament Europejski w Brukseli[122] i Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[123] oraz inne miejsca w Polsce (projekt i realizacja Stanisław Markowski),
2015: „Insygnia Wolności” (2015–2016) – Senat R.P.[124] oraz inne miejsca w Polsce,
2019: „1989. Musimy wygrać!” (31.05-19.06.2019) - Warszawa, ul. Krakowskie Przedmieście 66 (przed Pl. Zamkowym), oficjalne otwarcie 3.06.2019 przez Marszałka Senatu Stanisława Karczewskiego[125][126][127],
2019: „Artyści z Solidarnością - 4 czerwca 1989” (01.06-31.10.2019) – Warszawa, ul. Traktorzystów 14, na elewacji Ośrodka Kultury Arsus[128],
2019: „Drużyna Lecha” (01–30.06.2019) - Gdańsk, ul. Długa (na wysokości Domu Uphagena), Plakaty wyborcze kandydatów solidarnościowo-opozycyjnych w wyborach kontraktowych 4 czerwca 1989 ze zdjęciami autorstwa Erazma Ciołka i Jarosława Macieja Goliszewskiego oraz wspomagających ich Jerzego Kośnika i Macieja Darosława Laprusa (repliki z oryginałów z kolekcji ECS)[129][130][131][132].
2019: „Przełom w kadrze 1989” (07.06-15.08.2019) - Warszawa, skwer przy Krakowskim Przedmieściu (przy ul. Karowej), wernisaż 07.06.2019[133][134][135],
2019: „1989. Musimy wygrać!” (20.06-20.09.2019) - Warszawa, ul. Wiejska 6 przy budynku Senatu RP,
2019: „1989. Musimy wygrać!” (24.09-21.10.2019) - Piła, Pl. Stanisława Staszica, oficjalne otwarcie 4.10.2019[136][137][138],
2019: „1989. Musimy wygrać!” (22.10-12.11.2019) - Żnin, Pl. Wolności, oficjalne otwarcie 24.10.2019[139][140],
2019: „1989. Musimy wygrać!” (13.11-29.11.2019) - Bydgoszcz, Pl. Wolności, oficjalne otwarcie 18.11.2019 z udziałem Jana Rulewskiego i Antoniego Tokarczuka, legendarnych bydgoskich działaczy opozycji i NSZZ Solidarność oraz Rafała Bruskiego, prezydenta miasta[141][142][143][144].
Powyższa lista zawiera kilka pozycji wyłącznie ze zdjęciami Jarosława Macieja Goliszewskiego (lub z jego wyodrębnionym zestawem autorskim), a także te ze znaczącą ich liczbą oraz prezentacje z pojedynczymi jego fotografiami, jednak istotnymi w dorobku twórczym ich autora.
„Okrągły Stół po 30 latach”, Instytut Socjologii UW, Warszawa, 22.02.2019, ekranowa prezentacja zdjęć na spotkaniu uczestników wydarzeń[147],
„Przełom w kadrze. Fotoreporterki i fotoreporterzy 1989”, Dom Spotkań z Historią, Warszawa, 13.03.2019, spotkanie w ramach tytułowego cyklu, którego gośćmi byli fotoreporterzy: Jarosław Maciej Goliszewski i Tomasz Wierzejski, połączone z ekranową prezentacją zdjęć obu autorów[148];
1987: „Jestem z Wami. III Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski” – Erazm Ciołek, Jarosław Maciej Goliszewski i Darosław Maciej Laprus (autorzy zdjęć), Jerzy Szczęsny, Paweł Smoleński (tekst), Agencja „Omnipress” (Warszawa)[151],
1987: „O was i za was. Trzecia wizyta Jana Pawła II w kraju” – Mieczysław Maliński (tekst), Erazm Ciołek, Jarosław Maciej Goliszewski i Darosław Maciej Laprus (autorzy zdjęć), Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej (Wrocław)[152],
1988: „Trwajcie ... Trzecia Pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny”, Instytut Wydawniczy „Pax” (Warszawa),
1989: „Okrągły Stół. Kto jest kim”, Komitet Obywatelski przy Przewodniczącym NSZZ „Solidarność” (Warszawa)[153],
1989: „Szermierze Okrągłego Stołu. Zwątpienia i nadzieje” – Paweł Smoleński, Wydawnictwo „Most” (Warszawa) i Editions Spotkania (Paris)[154],
1989: plakaty wyborcze „Drużyny Lecha” w wyborach do Sejmu i Senatu, Biuro Wyborcze Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” (Warszawa)[155],
1989: „Radio Wolna Europa” plakat wydany z okazji otwarcia warszawskiego biura rozgłośni,
1990: „Nasi w Sejmie i Senacie”, Oficyna Wydawnicza Volumen (Warszawa)[156],
1990: „Kalendarium Solidarności 1980–1989”, Marek Pernal i Jan Skórzyński, Agencja „Omnipress” (Warszawa),
1990: „Lech Wałęsa” mosiężny medalion na podstawie zdjęcia autorstwa J.M. Goliszewskiego według projektu Marka Burgemajstra odlany przez Artystyczną Pracownię Brązowniczo-Grawerską Władysława Miecznika w Warszawie (prowadzona przez jego syna Jerzego),
1990: 2 plakaty wyborcze Lecha Wałęsy w pierwszych powszechnych wyborach prezydenckich, Porozumienie Centrum (Warszawa)[157][158],
1990: „Prezydenci Polski”, Wydawnictwo Sejmowe (pierwsza książka wydawnictwa) (Warszawa),
1991: „Pielgrzymki Jana Pawła II do Polski”, Związek Polskich Artystów Fotografików (Warszawa),
1995: „Długi finał” (seria dzieje PRL) – Mirosława Marody, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne (Warszawa),
1996: „Narodziny III Rzeczypospolitej” (seria dzieje PRL) – Sergiusz Kowalski, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne (Warszawa),
1996: „Jerzy Maksymiuk. Polska Orkiestra Kameralna”, album CD, CD Accord (Warszawa)[166],
1996: „A zemerł / Jewish Folk songs / Żydowskie pieśni ludowe – zyngt / sings / śpiewa Tova Ben-Zvi”, kaseta audio, Studio Vega J. Grzybowski (Warszawa)[167],
1997: „Tadeusz Mazowiecki. Polityk trudnych czasów” – zbiór artykułów współpracowników i przyjaciół, United Publishers i Presspublika (Warszawa)[168],
1998: „Gwiazdy mają czerwone pazury” – Krystyna Janda i Bożena Janicka, Wydawnictwo W.A.B. (Warszawa, wyd.1)[169],
1999: „W imieniu własnym” – Jacek Merkel, Wydawnictwo Bursztyn (Gdańsk),
2000: „Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–80” tom 1, Ośrodek KARTA (Warszawa),
2000: „Polska zaprasza”, Polskie Biuro Expo 2000 KIG/PAIZ (Warszawa),
2001: „Dziesięciolecie Polski Niepodległej 1989–1999”, United Publishers & Productions (Warszawa)[170],
2001: „Andrzej Seweryn” – Teresa Wilniewczyc, Prószyński i S-ka (Warszawa)[171],
2001: „Jerzy Kalina. Nawigacja sztuki”, Muzeum Narodowe we Wrocławiu (Wrocław),
2002: „Siergiej Rachmaninow II Symfonia e-moll op. 27” – wykonawcy Sinfonia Varsovia i José Cura (dyrygent), Cuibar / Avie Records (Madryt)[172],
2005: „Polska w obiektywie National Geographic / Poland through the lens of National Geographic”, Wydawnictwo G+J RBA (Warszawa),
2005: „Komitet na Piwnej. Opowieści” – film dokumentalny Michała Bukojemskiego[173],
2006: „Stan wojenny. Ostatni atak systemu”, Fundacja Ośrodka Karta i Dom Spotkań z Historią (Warszawa),
2006: „To właśnie Paryż! Przewodnik subiektywny” – Agnieszka Kumor (tekst), Goliszewski & Woźniak (zdjęcia), Państwowy Instytut Wydawniczy (Warszawa)[174],
2008: „Będziemy dalej uprawiać ten ogród. 25 lat Filharmonii im. Traugutta (1983–2008)”, Fundacja Filharmonii im. Romualda Traugutta (Warszawa),
2009: „Szok wolności” – Barbara Seidler (tekst), Jarosław Maciej Goliszewski (zdjęcia), słowo/obraz terytoria i Europejskie Centrum Solidarności (Gdańsk)[175],
2009: „Krystyna Radziwiłł. Rysunek & malarstwo” – Jarosław Maciej Goliszewski (zdjęcia), prof. Andrzej Rottermund (wstęp), Association H. et I. d’Ornano Sisley d’aide à la Pologne (Paris)[176],
2010: „Solidarność”, Instytut Pamięci Narodowej (Warszawa),
2010: „Od niepodległości do niepodległości. Historia Polski”, Instytut Pamięci Narodowej (Warszawa),
2010: „Solidarność u władzy. Dziennik 1989–1993” – Waldemar Kuczyński, Europejskie Centrum Solidarności (Gdańsk),
2010: „Pokolenie’80 – Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989”, Stowarzyszenie NZS 1980 i Instytut Pamięci Narodowej (Kraków),
2011: „Kisielewski” – Małgorzata Gąsiorowska, Polskie Wydawnictwo Muzyczne (Kraków),
2011: „My, internowani... Białołęka 1981–1982”, Stowarzyszenie Wolnego Słowa (Warszawa, wyd.1)[177],
2012: „Pokolenie ’80 – Polityczny protest? Artystyczna kontestacja? Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989”, Instytut Pamięci Narodowej (Rzeszów),
2013: „Czułym okiem” – Tomasz Jastrun, Wydawnictwo Zwierciadło (Warszawa)[178],
2013: „Gwiazdy mają czerwone pazury” – Krystyna Janda i Bożena Janicka, Grupa Wydawnicza Foksal (Warszawa, wyd.2),
2013: „Wujec. Związki przyjacielskie” – z Ludwiką Wujec rozmawia Michał Sutowski, Krytyka polityczna / Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego (Warszawa)[179],
2014: „Fotografie bez cenzury 1976–89. Nieoficjalny portret PRL”, Instytut Pamięci Narodowej (Warszawa)[180],
2014: „Rewolucja Solidarności” – prof. Andrzej Friszke, Znak Horyzont, Instytut Studiów Politycznych PAN i Europejskie Centrum Solidarności (Kraków)[182],
2014: „Początki wolności” – Kancelaria Sejmu Wydawnictwo Sejmowe (Warszawa)[183],
2014: „Dzieje sztuki polskiej” – pod red. prof. Jerzego Malinowskiego (w języku chińskim), Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata (Warszawa),
2014: „Opowieści radiowe i telewizyjne. Alicja po drugiej stronie lustra” – Alicja Resich-Modlińska, Burda Publishing Polska (Warszawa)[184],
2015: „Krok ku wolności. Wybory czerwcowe 1989 i ich konsekwencje”, Instytut Pamięci Narodowej i Uniwersytet im. Adama Mickiewicza (Poznań)[185],
2015: „Panteon teatrów. Teatr Wielki w Warszawie: na 250-lecie teatru publicznego w Polsce 1765–2015” – prof. Jerzy Miziołek, Teatr Wielki Opera Narodowa (Warszawa),
2016: „My, internowani… Białołęka 1981–1982”, Stowarzyszenie Wolnego Słowa (Warszawa, wyd.2),
2019: „Przełom w kadrze 1989. Breakthrough 1989 in Photographs”, Dom Spotkań z Historią (Warszawa, wyd. 1)[186],
2024: "Uncensored. Polish Independent Art of the 1980s" - katalog wystawy w języku angielskim pod red. Tadeusza Boruty, Richarda Drury'ego, Daniela Echaust'a. Bogato ilustrowany katalog wystawy o sztuce niezależnej lat 80. zawiera reprodukcje prac prawie pięćdziesięciu artystów aktywnych w okresie bojkotu instytucji wystawienniczych po wprowadzeniu stanu wojennego w 1981 roku w Polsce oraz fotografie Erazma Ciołka, Chrisa Niedenthala, Jarosława Macieja Goliszewskiego i Tadeusza Boruty dokumentujące wystawy w kościołach, pracowniach twórców oraz spontaniczne działania artystyczne na ulicach miast. Teksty historyków sztuki przybliżają fenomen kultury niezależnej w turbulentnym okresie schyłku komunizmu, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa) https://u-jazdowski.pl/sklep/uncensored
Powyższa lista zawiera kilka pozycji wyłącznie ze zdjęciami Jarosława Macieja Goliszewskiego, a także te z dominującą lub znaczącą ich liczbą oraz publikacje z pojedynczymi jego fotografiami, jednak istotnymi w dorobku twórczym ich autora.
Fotoreportaże i sesje fotograficzne
Wybór ważniejszych tematów:
1980: Odsłonięcie pomników pamięci Grudnia 1970 – 16 grudnia 1980 Pomnika Poległych Stoczniowców 1970 w Gdańsku, 17 grudnia 1980 Pomnika Ofiar Grudnia 1970 w Gdyni[uwaga 3],
1995: Sophie Marceau jako debiutujący reżyser na planie swojego filmu „L’Aube a l’envers” („Świt na opak”, „Odwrotna strona świtu”) – „Uroda” 5/1995 („Na wirażu”),
1995: Romaszewscy: Zbigniew, Zofia, Agnieszka (sesja w domu) – „Romaszewscy. Autobiografia” książka Piotra Skwiecińskiego 2014[uwaga 3],
1996: Andrzej Seweryn w Paryżu – „Uroda” 1/1997 („Jest nas kilku”) i „Viva!” („Mistrz porażek, mistrz sukcesów”)[uwaga 5],
1996: Nela Rubinstein w Paryżu – „Uroda” 4/1997 („Ogród wspomnień”)[uwaga 5],
1998: Tatarzy polscy na Podlasiu – „National Geographic Magazine” wydanie polskie 1/1999 („Podmuch wiatru od Dzikich Pól”) i „Viva!” („Polacy od Allaha”)[uwaga 6],
2003: Millerowie w Singapurze i Indiach – „Viva!” 5/2003 („Zwierzenia na wysokościach”),
2004: The Larchmont Royal Windsor Tournament w Guards Polo Club w Windsor Great Park (Marek Dochnal i jego goście m.in. Królowa Elżbieta II), „Duży Format” [uwaga 3],
2005: Ślub Krzysztofa Czetwertyńskiego i Elżbiety Morawskiej – „Viva!” 15/2005 („Nie szkoda róż, gdy ślub tuż, tuż”)[uwaga 7],
2005: Korsyka (Francja) – wyspa jak kontynent w pigułce[uwaga 3],
2007: Grażyna Kulczyk i jej GK Collection #1 – „Viva!” 11/2007 („Moja kolekcja”),
2008: Pokaz Macieja Zienia „Jesień–Zima 2008/2009” w Paryżu (off Prêt-à-porter) – „Viva!” 6/2008[uwaga 6],
2008: Kuwejt. Tradycja i nowoczesność – study tour na zaproszenie Ministerstwa Informacji Kuwejtu[uwaga 3],
1. Wytwarzanie artykułów w zakresie przetwórstwa tworzyw sztucznych Zabawkarstwo Elżbieta Kołodziejczyk-Wencel w Ożarowie, 2. Zakład produkcyjny art. metalowych Edward Firek i Jerzy Tupczyński w Piasecznie
SDP Warszawa (autor korporatywny), My, [w:] Oddział Warszawski Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich [online], www.sdpwarszawa.pl, 2010 [dostęp 2016-12-05].
Stowarzyszenie Wolnego Słowa (autor korporatywny), Lista członków SWS, [w:] Stowarzyszenie Wolnego Słowa [online], sws.org.pl, 21 czerwca 2011 [dostęp 2016-12-05] [zarchiwizowane 2016-12-06].
JanuszJ.FilaJanuszJ., Jarosław MaciejJ.M.GoliszewskiJarosław MaciejJ.M., JacekJ.WoźniakJacekJ., W rok po Sierpniu: wystawa fotografii, Galeria Rzeźby, [21.VIII-6.IX.1981], Warszawa: Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych, 1981, OCLC835925106(pol.). Brak numerów stron w książce
JerzyJ.SzczęsnyJerzyJ. i inni, Jestem z Wami: III pielgrzymka Jana Pawła II do Polski: 8–14 czerwca 1987, Warszawa: Agencja Omnipress: Pelikan, 1987, OCLC717771446. Brak numerów stron w książce | [dostęp 2016-12-06].
Od rozmów ekumenicznych do Labiryntu – prof. Janusz Bogucki, Centrum Sztuki Współczesnej (Warszawa 1991).
Czas smutku, czas nadziei. Sztuka niezależna lat osiemdziesiątych – prof. Aleksander Wojciechowski, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe (Warszawa 1992).
Przegląd Wiadomości Agencyjnych 1984–1990. Przerwana historia ilustrowanej bibuły – zespół autorów, Wydawnictwo dom na wsi (Ossa 2009).
Who is who w Polsce, Hṻbners Who is Who (2007 wyd. VI, 2011 wyd. X).
Pokolenie ’80 – Niezależna twórczość młodych w latach 1980–1989 – teksty Eweliny Małachowskiej i Krzysztofa Jureckiego, Stowarzyszenie NZS 1980 i IPN (Kraków 2010).
Dziennik internowanego. Grudzień 1981 – Grudzień 1982 – Jan Mur, czyli Andrzej Drzycimski i Adam Kinaszewski, Oficyna Gdańska (Gdańsk 2014).
Za Zasługi dla Niepodległości
