Jermain Defoe

Jermain Colin Defoe (ur. 7 października 1982 w Londynie) – angielski piłkarz, który występował na pozycji napastnika. W latach 2004–2017 reprezentant Anglii.

Jermain Defoe

Pełne imię i nazwisko	Jermain Colin Defoe
Data i miejsce urodzenia	7 października 1982 Londyn
Wzrost	171 cm[1]
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1997–1999 Charlton Athletic 1999 West Ham United
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1999–2004 West Ham United 93 (29) 2000–2001 → A.F.C. Bournemouth (wyp.) 29 (18) 2004–2008 Tottenham Hotspur 139 (43) 2008 → Portsmouth F.C. (wyp.) 1 (1) 2008–2009 Portsmouth F.C. 30 (14) 2009–2014 Tottenham Hotspur 135 (47) 2014–2015 Toronto FC 19 (11) 2014 → Tottenham Hotspur (wyp.) 2 (1) 2015–2017 Sunderland A.F.C. 87 (34) 2017– A.F.C. Bournemouth 28 (4) 2019–2020 → Rangers F.C. (wyp.) 14 (7) 2020–2022 Rangers F.C. 17 (4) 2022 Sunderland 7 (0) W sumie: 601 (213)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Anglia U-16 8 (0) 2000–2001  Anglia U-18 7 (0) 2001–2003  Anglia U-21 23 (7) 2004–2017  Anglia 57 (20) W sumie: 95 (27)
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order Imperium Brytyjskiego

Najwięcej występów w swojej karierze zaliczył dla Tottenhamu. Uczestnik Mistrzostw Świata w 2010 roku oraz Mistrzostw Europy w 2012 roku.

Kariera klubowa

Defoe rozpoczął swą karierę w szkółce piłkarskiej Charlton Athletic, skąd w 1999 przeszedł do West Ham United. Sezon 2000/01 spędził na wypożyczeniu w Bournemouth, w którego barwach zdobywał bramki w 10 spotkaniach z rzędu, co do dziś stanowi najlepszy wynik w angielskiej zawodowej piłce nożnej. W 2004 został piłkarzem Tottenhamu Hotspur, który zapłacił za niego 7 milionów funtów^[2]. Pod koniec stycznia 2008 trener Harry Redknapp sprowadził go do Portsmouth^[3]. Gdy zimą 2009 Redknapp został trenerem Tottenhamu, ściągnął do zespołu również Defoe^[4]. W barwach klubu zadebiutował powtórnie 11 stycznia 2009 w przegranym spotkaniu z Wigan Athletic^[5]. 22 listopada 2009 wyrównał rekord Shearera oraz Cole'a w strzeleniu 5 bramek w meczu Premier League. Defoe zdobył taką liczbę goli w wygranym 9:1 meczu z Wigan Athletic^[6][7][8].

10 stycznia 2014 ogłoszono, że będzie zawodnikiem amerykańskiego Toronto FC^[9]. Do 28 lutego 2014 grał na zasadzie wypożyczenia w Tottenham Hotspur^[10]. 15 marca 2014 Defoe zadebiutował w meczu otwarcia sezonu w Major League Soccer z Sounders FC, wygranym 2–1.

13 stycznia 2015 powrócił do Anglii wiążąc się 3,5 letnią umową^[11] z Sunderlandem. 6 stycznia 2019 został wypożyczony do Rangers F.C. na 18 miesięcy^[12].

W 2020 roku przeniósł się na stałe do szkockiego Rangers FC bez kwoty odstępnego^[13]. Rozegrał w nim 17 meczów ligowych i strzelił 4 bramki^[14].

31 stycznia 2022 roku przeniósł się do angielskiego występującego w tamtym momencie w League One Sunderlandu^[15].

24 marca 2022 roku zakończył piłkarską karierę^[16].

Obecnie znajduje się na siódmym miejscu w historii strzelców Tottenhamu^[17].

Kariera reprezentacyjna

Jermain Defoe w swym pierwszym, rozegranym w całości, meczu w barwach reprezentacji Anglii (8 września 2004), strzelił bramkę Polsce na Stadionie Śląskim w Chorzowie.

Uczestnik Mistrzostw Świata w 2010 roku. W pierwszym meczu grupowym przeciwko reprezentacji USA, nie wystąpił. Mecz zakończył się dwubramkowym remisem 1:1^[18]. Podczas drugiego spotkania przeciwko reprezentacji Algierii, wszedł w 74 minucie. Mecz zakończył się bez bramkowym remisem 0:0^[19].

W ostatnim meczu grupowym wystąpił przeciwko reprezentacji Słowenii i strzelił bramkę na wagę zwycięstwa w 23 minucie. Mecz zakończył się wynikiem 1:0^[20][21].

W 1/8 finału turnieju Anglia zmierzyła się z reprezentacją Niemiec. Defoe rozegrał 71 minut meczu, który zakończył się wynikiem 4:1 na korzyść Niemców, a Anglia odpadła z turnieju^[22].

Rozegrał jeden mecz w Mistrzostwach Europy w 2012 roku, przeciwko reprezentacji Francji. Wystąpił w 13 minutach spotkania które zakończyło się remisem 1:1^[23]. W turnieju Anglia doszła do ćwierćfinału^[24][25].

W listopadzie 2013 roku rozegrał mecz towarzyski przeciwko reprezentacji Chile. Spotkanie zakończyło się wynikiem 0:2 na korzyść Chilijczyków^[26].

Po 4 latach powrócił do reprezentacji, na dwa spotkaniach w Eliminacjach do Mistrzostw Świata w 2018 roku. Pierwszy mecz rozegrał przeciwko reprezentacji Litwy. Strzelił w nim gola na wynik 1:0. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem Anglików na 2:0^[27]. Ostatnie spotkanie w reprezentacji Anglii rozegrał przeciwko reprezentacji Szkocji. Wszedł w nim z ławki pod koniec spotkania, które zakończyło się remisem 2:2^[28][29].

Sukcesy i wyróżnienia

Tottenham Hotspur

• Puchar Ligi Angielskiej: 2008
• Uczestnik Ligi Mistrzów: 2010/11
• Uczestnik Ligi Europy: 2011/12, 2012/13, 2013/14

Glasgow Rangers

• Mistrz Szkocji: 2020/21
• Uczestnik Ligi Europy: 2019/20

Reprezentacja Anglii

• Uczestnik Mistrzostw Świata: 2010
• Uczestnik Mistrzostw Europy: 2012

Indywidualne

• Gracz Roku Tottenhamu: 2004
• Premier League Player of the Month : Sierpień 2009
• Gracz sezonu według kibiców Sunderland: 2015/16
• Gracz roku Sunderland: 2015/16

Odznaczenia

• Order Imperium Brytyjskiego: 2018

Życie prywatne

Stosuje dietę wegańską^[30][31].