Jerzy Białłozor

Jerzy Białłozor herbu Wieniawa (ur. ok. 1622 – zm. 17 maja 1665^[2]) – biskup rzymskokatolicki^[3], sekretarz królewski, senator I Rzeczypospolitej.

Ten artykuł dotyczy biskupa. Zobacz też: inne postacie o tym imieniu i nazwisku.

Jerzy Białłozor

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	ok. 1622
Data i miejsce śmierci	17 maja 1665 Biała Podlaska
Miejsce pochówku	Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	18 marca 1658[1]
Sakra biskupia	brak danych

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	ok. 1658
Konsekrator	Jan Krzysztof Zawisza
Konsekrowani biskupi Kazimierz Pac 15 czerwca 1664

Życiorys

Był synem Krysztofa, marszałka upickiego i starosty abelskiego.^[4] Ukończył Akademię Wileńską. Jako proboszcz kaplicy św. Kazimierza w katedrze wileńskiej po potopie szwedzkim pożyczył część skarbca na potrzeby Rzeczypospolitej, czym wzbudził przychylność Jana II Kazimierza.

20 października 1655 roku podpisał ugodę kiejdańską podobnie jak pozostałe 1163 osoby które wyraziły zgodę na oddanie Wielkiego Księstwa Litewskiego Szwecji^[5].^[6]. Na sejmie 1661 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego^[7]. Na sejmie 1662 roku wyznaczony z Senatu komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego^[8].

Był inicjatorem odbudowy katedry wileńskiej po zniszczeniach wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

W 1661 roku był delegatem Senatu na Trybunał Skarbowy Wielkiego Księstwa Litewskiego^[9].

Pochowany w katedrze św. Stanisława i św. Władysława w Wilnie^[10].