Jerzy Stalony-Dobrzański

Jerzy Stalony-Dobrzański (ur. 20 grudnia 1885^?/1 stycznia 1886 w Odessie, zm. 27 grudnia 1939 w Warszawie) – polski fotograf, publicysta. Członek Fotoklubu Polskiego^[1][2]. Członek Fotoklubu Warszawskiego^[3]. Członek Polskiego Towarzystwa Fotograficznego^[3][2].

Jerzy Stalony-Dobrzański

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1886 Odessa
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 1939 Warszawa
Zawód, zajęcie	fotograf, publicysta
Narodowość	polska
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 1 stycznia 1886 w Odessie w rodzinie Antoniego (1850–1925) i Marii Kurmanowicz^[4]. Jerzy Stalony-Dobrzański (z wykształcenia chemik) związany z warszawskim środowiskiem fotograficznym – aktywny działacz oraz animator polskiego ruchu fotograficznego^[3]. Był docentem, adiunktem (profesorem tytularnym chemii nieorganicznej) Politechniki Warszawskiej^[5]. Jego badania dotyczyły zagadnienia scyntylacji w siarczku cynku i niektórych problemów analitycznych^[6].

Miejsce szczególne w jego twórczości zajmowała fotografia pejzażowa, fotografia portretowa, fotografia społeczna – powstająca przy zastosowaniu wywoływaczy drobnoziarnisto-wyrównawczych, sporządzanych według własnej receptury oraz własnej autorskiej techniki tonowania nazywaną złotobromem^[3][2]. Był aktywnym uczestnikiem wielu wystaw fotograficznych; indywidualnych oraz zbiorowych; w Polsce i za granicą^[3][2]. Jego fotografie otrzymały wiele nagród i wyróżnień (m.in. na Pierwszej Polskiej Wystawie Fotografii Ojczystej – I nagroda)^[3][2]. Były wiele razy publikowane m.in. na łamach specjalistycznego miesięcznika ilustrowanego Fotograf Polski^[3].

W latach 20. XX wieku był związany z Polskim Towarzystwem Miłośników Fotografii^[7]. W 1937 został przyjęty w poczet członków Fotoklubu Polskiego^[1]. Na przełomie 1938/1939 był członkiem Fotoklubu Warszawskiego^[3].

Zmarł 27 grudnia 1939^[3].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1936^[5], 31 stycznia 1939^[8][3])

Publikacje

• O scyntylacji w siarczku cynku, „Roczniki Chemii", 1925, t. 5, s. 193.
• Soda jako substancja podstawowa alkacymetrii, „Roczniki Chemii", 1934, t. 14, s. 1106.
• O wodzie siarkowodorowej, jej należytym sporządzaniu, jej gęstości i szybkości rozpuszczania się siarkowodoru, „Roczniki Chemii", 1937, t. 17, s. 353
• Interwalia. Metoda rozdzielania tonów – autor (1936).
• Leica w Polsce, miesięcznik – współautor z Tadeuszem Cyprianem, Antonim Wieczorkiem (1936–1939)^[2].

Źródła^[3][6].