Johan Galtung

Johan Vincent Galtung (ur. 24 października 1930, zm. 17 lutego 2024) – norweski socjolog. Był jednym z wiodących twórców studiów nad pokojem - dyscypliny naukowej w dziedzinie stosunków międzynarodowych^[1]. W 1959 założył Instytut Badań nad Pokojem w Oslo (PRIO) i do 1970 był jego pierwszym dyrektorem. Założył także Journal of Peace Research w 1964 roku.

Johan Galtung

Data i miejsce urodzenia	24 października 1930 Oslo
Data i miejsce śmierci	17 lutego 2024 Bærum
profesor nauk społecznych
Specjalność: socjologia
Alma Mater	Uniwersytet w Oslo
Nauczyciel akademicki

Życiorys

Galtung urodził się w Oslo w rodzinie lekarskiej. W pierwszej kolejności uzyskał dyplom z matematyki na Uniwersytecie w Oslo w 1956 r., a rok później ukończył doktorat w zakresie socjologii na tej samej uczelni^[2]. Galtung otrzymał pierwszy z trzynastu doktoratów honoris causa w 1975 r.

Zmarł w norweskim Bærum 17 lutego 2024 w wieku 93 lat.^[1]

Kariera

Po otrzymaniu doktoratu, Galtung przeniósł się na Uniwersytet Columbia w Nowym Jorku, gdzie wykładał jako adiunkt na wydziale socjologii^[3]. W 1959 wrócił do Oslo, gdzie następnie założył Instytut Badań nad Pokojem^[3]. W 1964 roku Galtung doprowadził do założenia pierwszego czasopisma akademickiego poświęconego studiom nad pokojem: Journal of Peace Research^[1]. W tym samym roku pomagał w założeniu Międzynarodowego Stowarzyszenia Badań nad Pokojem. W 1969 opuścił PRIO i objął stanowisko profesora badań nad pokojem i konfliktami na Uniwersytecie w Oslo, które piastował do 1978 roku.

Galtung był współzałożycielem World Futures Studies Federation^[4][5]. W 1993 roku powołał do życia TRANSCEND: Sieć Środowiska Rozwoju Pokoju^[6]. W 1987 roku otrzymał nagrodę Right Livelihood Award^[7].

Poglądy i dorobek

W artykule z 1969 r. zatytułowanym Przemoc, pokój i badania nad pokojem^[8] Galtung przedstawił swoją teorię Trójkąta Konfliktu. Zdefiniował trzy kluczowe elementy przemocy: przemoc strukturalną, przemoc kulturową oraz przemoc bezpośrednią. Teoria Galtunga opiera się na zasadzie, że pokój to stan braku przemocy.

Wybrane nagrody i wyróżnienia[9]

• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Tampere, 1975, studia pokojowe
• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Cluj, 1976, studia przyszłości
• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Uppsali, 1987, Wydział Nauk Społecznych^[10]
• Doktor honoris causa, Uniwersytet Soka, Tokio, 1990, pokój/buddyzm
• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Osnabrück, 1995, studia pokojowe
• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Turynie, 1998, socjologia prawa
• Doktor honoris causa, FernUniversität Hagen, 2000, filozofia
• Doktor honoris causa, Uniwersytet w Alicante, 2002, socjologia
• Doktor honoris causa, Benemérita Universidad Autónoma de Puebla, 2006, prawo
• Doktor honoris causa, Uniwersytet Complutense, Madryt, 2017, polityka i socjologia
• Profesor honorowy Uniwersytetu w Alicante, Alicante, 1981
• Profesor honorowy Wolnego Uniwersytetu w Berlinie, 1984–1993
• Honorowy profesor Uniwersytetu Syczuan w Chengdu, 1986
• Profesor honorowy Uniwersytetu Witten/Herdecke w Witten, 1993
• Wybitny profesor studiów pokojowych, Uniwersytet Hawajski, 1993-
• Wybitny profesor wizytujący Uniwersytetu Johna Perkinsa, 2005-
• Nagroda Right Livelihood Award, 1987
• Pierwszy laureat Nagrody Humanistycznej Norweskiego Stowarzyszenia Humanistycznego w 1988 r
• Międzynarodowa Nagroda im. Jamnalala Bajaja za promowanie wartości Gandhiego, 1993^[11]
• Nagroda Brage’a, 2000
• Pierwsza nagroda Morton Deutsch za rozwiązywanie konfliktów, 2001
• Nagroda Honorowa Norweskiego Towarzystwa Socjologicznego, 2001
• Premio Hidalgo, Madryt, 2005
• Złota Księga Pokoju w Augsburgu, 2006
• Członek Norweskiej Akademii Nauk i Literatury
• Członek honorowy Partii Zielonych, 2009
• Nagroda im. Erika Bye’a, 2011