Jolanta Żyndul

Jolanta Maria Żyndul, z d. Kalata (ur. 21 lipca 1964 w Warszawie^[1]) – polska historyczka, specjalizująca się w badaniach nad nowoczesnymi dziejami Żydów polskich i stosunkami polsko-żydowskimi w XIX i XX wieku.

Jolanta Żyndul

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1964 Warszawa
Doktor habilitowany
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1999 Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	2013 Uniwersytet Warszawski
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Okres zatrudn.	1991

Życiorys

Studia historyczne rozpoczęła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a zakończyła w 1990 na Uniwersytecie Warszawskim (Instytut Historyczny). Od 1991 pracuje w IH UW w „Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza”, którego kierownikiem została po odejściu na emeryturę Jerzego Tomaszewskiego w 2001. Doktorat uzyskała pod kierunkiem Marcina Kuli w 1999, a habilitowała się w 2013. Otrzymała Nagrodę Klio w 2000 i Honorowy Medal „Powstanie w Getcie Warszawskim” w 2007.

Najważniejsze publikacje

• Zajścia antyżydowskie w Polsce w latach 1935–1937, Warszawa 1994.
• Apolinary Hartglas. Na pograniczu dwóch światów, opr. J. Żyndul, Warszawa 1996.
• Państwo w państwie? Autonomia narodowo-kulturalna w Europie Środkowo-wschodniej w XX wieku, Warszawa 2000.
• Kłamstwo krwi. Legenda mordu rytualnego na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Warszawa 2011.
• Żydzi i Piłsudski. Wybór źródeł do historii stosunków polsko-żydowskich w okresie międzywojennym, Warszawa 2021