Giuliano Cesarini (1398–1444)

Giuliano Cesarini (ur. 1398 w Rzymie, zm. 10 listopada 1444 pod Warną) – włoski kardynał (od 1426), legat papieski na Węgrzech.

Giuliano Cesarini

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1398 Rzym
Data i miejsce śmierci	10 listopada 1444 okolice Warny
Penitencjariusz większy
Okres sprawowania	23 maja 1443 – 10 listopada 1444
Wyznanie	Rzymskokatolickie
Kościół	Łaciński
Prezbiterat	przed 17 lutego 1435
Nominacja biskupia	1439
Sakra biskupia	1444
Kreacja kardynalska	24 maja 1426 Marcin V
Kościół tytularny	Sant’Angelo in Pescheria (8 listopada 1430) S. Sabina (1435) Biskup Tusculum (7 marca 1444)

Życiorys

Pochodził z rzymskiej rodziny szlacheckiej. Studiował w Padwie, a następnie wszedł w skład kurii rzymskiej. Od 1425 do 1426 był jej posłem dyplomatycznym we Francji i w Anglii. W 1426 został mianowany kardynałem przez papieża Marcina V. Wysoko ceniony przez sobie współczesnych, pełnił funkcję przewodniczącego podczas obrad soboru w Bazylei (1431), w Ferrarze i we Florencji (1438-1439). Był zaangażowany w walkę z koncyliaryzmem.

Był administratorem diecezji Grosseto (od 6 lutego 1439 do 7 marca 1444) oraz Tarentu (19 grudnia 1439 do 7 marca 1444), protektorem zakonu franciszkanów (od 1438), archiprezbiterem bazyliki watykańskiej (od 1439) oraz penitencjariuszem większym (od 23 maja 1443) i kardynałem-biskupem Tusculum (od 7 marca 1444).

W 1431 Marcin V wysłał go do Niemiec z misją zorganizowania krucjaty przeciw husytom. Zakończyła się ona klęską pod Domažlicami. Po soborze we Florencji Cesarini został wysłany jako legat papieża Eugeniusza IV na Węgry, aby wspierać tam narodową krucjatę przeciwko Turkom. Sprzeciwiał się zawarciu pokoju pomiędzy królem Władysławem a sułtanem Muradem II. Skłonił króla Polski i Węgier do ataku, co w rezultacie zakończyło się klęską wojsk chrześcijańskich pod Warną. Król poległ w czasie bitwy, a Cesarini zginął w trakcie ucieczki^[1].