Loading AI tools
polski historyk państwa i prawa Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Bardach (ur. 3 listopada 1914 w Odessie, zm. 26 stycznia 2010[1] w Warszawie) – polski historyk ustroju i prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN (1983 członek korespondent, 1989 członek rzeczywisty)[2]. Autor prac z zakresu ustroju i prawa dawnej Litwy, parlamentaryzmu polskiego, historii porównawczej prawa.
.jpg)
 | |
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1948 |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
        | |
Urodził się w zasymilowanej żydowskiej rodzinie Marka Bardacha, lekarza stomatologa, i Otylii z Neudingów. Był bratem Janusza Bardacha (1919–2002), chirurga plastycznego, autora książki „Człowiek człowiekowi wilkiem” opisującej osobiste doświadczenie 5-letniego pobytu w sowieckim gułagu w czasie II wojny światowej. Jego dziadek Natan Neuding zamieszkał w Odessie po powrocie z Syberii, dokąd został zesłany z Warszawy w czasie powstania styczniowego[3].
Absolwent gimnazjum Mikołaja Kopernika we Włodzimierzu Wołyńskim[4], do którego jego rodzina przybyła w 1922 roku, gdy Juliusz miał 8 lat[3]. Ukończył następnie wydział prawa na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (prof. Stefan Ehrenkreutz i prof. Henryk Łowmiański), 1938–1939 redaktor wileńskiej mutacji „Robotnika” i działacz PPS[4]. Po wybuchu wojny w 1939 roku wrócił do Włodzimierza Wołyńskiego, a następnie zamieszkał we Lwowie pod okupacją radziecką[3]. Po ataku III Rzeszy na ZSRR powołany do Armii Czerwonej[3]. Od marca 1942 roku pracował jako robotnik w Uzbekistanie[3]. Od 1943 w Wojsku Polskim w ZSRR początkowo jako szeregowy, a następnie jako oficer pionu polityczno-wychowawczego w randze pułkownika, 1945–1947 attaché wojskowy Ambasady RP w Moskwie. Odwołany ze stanowiska po konflikcie z ambasadorem Marianem Naszkowskim[3]. W 1948 uzyskał doktorat na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy opublikowanej w Wilnie w 1938 roku pt. „Adopcja w prawie litewskim XV i XVI wieku", a jego promotorem był ówczesny dziekan wydziału prof. Adam Vetulani[5] (w 1998 odnowiony). W 1950 roku został usunięty z Wojska Polskiego, za to, że wg opinii Szefa Departamentu Kadr Ministerstwa Obrony Narodowej Bardach „posiada poglądy prawicowo-pepesowskie. Notowano wrogie wypowiedzi o Związku Radzieckim”.[3] Był członkiem Marksistowskiego Zrzeszenia Historyków[6], członek PZPR w latach 1948–1990[7][4].
Pracownik naukowy Zakładu Historii Państwa i Prawa Polskiego, członek: Rady Instytutu Historii Prawa oraz Rady Wydziału Prawa i Administracji UW, Komitetu Nauk Historycznych PAN, Komitetu Nauk Prawnych PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Rady Wydawnictwa „Przegląd Wschodni”.
Pod jego kierunkiem stopień doktora uzyskali m.in. Michał Pietrzak i Andrzej Zakrzewski[8].
W 1995 Uniwersytet Łódzki[9], 19 listopada 1996 Uniwersytet Warszawski[10], a w 1997 Uniwersytet Wileński przyznały mu tytuły doktora honoris causa.
Zmarł w Warszawie. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 29C-tuje-8)[11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
