Justin Trudeau

Justin Pierre James Trudeau (ur. 25 grudnia 1971 w Ottawie) – kanadyjski polityk, premier Kanady (2015–2025), w trakcie urzędowania stał na czele trzech gabinetów^[1], lider Liberalnej Partii Kanady (2013–2025), minister ds. relacji z prowincjami i młodzieży (2015–2018), deputowany do Izby Gmin (od 2008). W 2016 i 2018 znalazł się na liście 100 najbardziej wpływowych ludzi na świecie stworzonej przez tygodnik „Time”^[2]^[3].

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Okres ...

Urodził się 25 grudnia 1971 roku jako najstarszy syn premiera Kanady Pierre’a Trudeau^[4]. Jego matką jest fotoreporterka Margaret Sinclair(inne języki)^[5]. Jego dziadkiem ze strony matki był parlamentarzysta James Sinclair^[6]. Natomiast dziadkiem ze strony ojca był przedsiębiorca Charles Trudeau^[7]. Bratem polityka jest reżyser Alexandre Trudeau^[8]. Drugi brat zmarł w 1998 roku podczas lawiny w Kokanee Glacier Provincial Park^[9].

W 1977 roku rodzice oświadczyli o separacji^[10]. Opieka nad dziećmi została powierzona ojcu^[10]. W 1984 roku sąd orzekł o rozwodzie^[11].

W 1994 roku na Uniwersytecie McGilla ukończył studia pierwszego stopnia w zakresie filologii angielskiej^[12]. W późniejszym okresie na uniwersytecie rozpoczął studia licencjackie z pedagogiki^[12]. W 1998 roku uzyskał tytuł licencjata w dziedzinie pedagogiki na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej^[13]. W latach 2002–2003 studiował inżynierię w École Polytechnique de Montréal(inne języki)^[14]. W późniejszym okresie rozpoczął na Uniwersytecie McGilla studia z geografii środowiska^[15]. Ostatecznie porzucił ten kierunek na rzecz kandydatury do parlamentu w 2008 roku^[15].

Pracował jako bramkarz w barach^[16]. W latach 1999–2002 był nauczycielem^[13]. Pracował także jako instruktor snowboardu oraz aktor^[11]. W 2007 zagrał w miniserialu pt. Wielka Wojna^[17]. W późniejszym okresie był zatrudniony jako mówca motywacyjny^[18].

Kariera polityczna

Po śmierci ojca zaangażował się w politykę, co spowodowało kontrowersje w macierzystej Partii Liberalnej, gdyż część działaczy uważała go jedynie za celebrytę^[19]. Po rezygnacji Stéphane’a Diona z funkcji lidera Partii Liberalnej był wymieniany wśród kandydatów do objęcia władzy w partii, a sondaże wskazywały go jako jednego z faworytów do funkcji lidera^[20]. Jednak Trudeau nie wystartował w partyjnych wyborach i nowym liderem został Michael Ignatieff^[21]. W 2008 roku został wybrany do Izby Gmin z okręgu wyborczego Papineau^[16].

W wyborach w 2011 ponownie został wybrany posłem, pomimo najgorszego w historii wyniku liberałów, którzy zdobyli 34 mandaty w Izbie Gmin^[22]. W 2013 roku został wybrany przewodniczącym partii, zdobywając 81 389 głosów (78,76%)^[23]. Jako przywódca partii był ignorowany przez polityków konserwatywnych, jednak Trudeau zaczął szybko zyskiwać w rankingach popularności, wyprzedzając konserwatywnego premiera Stephena Harpera^[19].

W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 19 października 2015, kierowana przez niego Liberalna Partia zdobyła bezwzględną większość w parlamencie, uzyskując 184 mandaty na 338 możliwych^[24]. Sam Trudeau ponownie kandydował z okręgu Papineau i uzyskał reelekcję, zdobywając 26 391 głosów wyborców, co przełożyło się na 52% w tym okręgu wyborczym^[25]. 4 listopada został zaprzysiężony na urząd premiera przez gubernatora generalnego Kanady Davida Lloyda Lohnstona wraz ze swoim gabinetem^[26]. W swoim rządzie objął także tekę ministra ds. relacji z prowincjami i młodzieży^[27], którą pełnił do 18 lipca 2018, kiedy to ministrem został Dominic LeBlanc^[28].

11 września 2019 spotkał się z gubernator generalną Julie Payette, aby uzyskać zgodę na rozwiązanie parlamentu i tym samym rozpoczęcie sześciotygodniowej kampanii wyborczej^[29]^[30]. W wyborach w 2019 Partia Liberalna zdobyła największą liczbę mandatów – 157 mandatów, uzyskując 6 018 728 głosów (33,12% poparcia) pomimo lepszego wyniku Konserwatywnej Partii, na którą oddano 6 239 227 głosów (34,34% poparcia)^[31]. Do większości w parlamencie zabrakło mu 13 posłów, w związku z czym utworzył rząd mniejszościowy^[32]. Po wyborach wykluczył oficjalne koalicje z innymi partiami, ale jego partia zapowiedziała współpracę z innymi ugrupowaniami przy konkretnych projektach^[33].

W 2021 wygrał przedterminowe wybory^[34], zgarniając 160 mandatów w parlamencie. Partia Liberalna, jako zwycięzca wyborów, zanotowała wtedy najniższe poparcie w historii, zdobywając 5 556 629 głosów (32,62% poparcia). Konserwatyści ponownie zgarnęli więcej głosów – 5 747 410 (33,74%)^[35]^[36]. 26 października został zaprzysiężony jego trzeci gabinet^[37]. 6 stycznia 2025 ogłosił rezygnację z funkcji premiera i szefa partii, zapowiedział również, że pozostanie na stanowisku do wyboru nowego lidera partii^[38]. 14 marca 2025 zakończył sprawowanie funkcji premiera^[39].

Życiorys

Kariera polityczna

Życie prywatne

Kontrowersje

Odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Wikiwand - on