Kadra Zapasowa Piechoty Włodzimierz

Kadra Zapasowa Piechoty Włodzimierz (KZP Włodzimierz) – pododdział piechoty Wojska Polskiego.

Kadra Zapasowa Piechoty Włodzimierz

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Kazimierz Czarnecki
Organizacja
Dyslokacja	Włodzimierz Wołyński
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II

Formowanie i zmiany organizacyjne

1 stycznia 1939 dotychczasowy batalion zapasowy 44 pułku piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim przeformowano w Kadrę Zapasową Piechoty Włodzimierz, która została podporządkowana bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr II^[1].

Wprowadzona zmiana polegała jedynie na zmianie nazwy i przyjęciu nowej organizacji i podległości. Zadania mobilizacyjne z małymi wyjątkami, pozostały bez zmian^[2].

Kadra dysponowała skromną obsadą pokojową (dwóch oficerów i kilku podoficerów)^[3]. Dla formowanych przez siebie jednostek kadra musiała otrzymać zawiązki stanu czynnego z zewnątrz^[3].

Mobilizacja

KZP Włodzimierz była jednostką mobilizującą piechoty. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” komendant kadry był odpowiedzialny za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji jednostek wpisanych na jego tabelę mob.^[4].

KZP Włodzimierz mobilizowała w ramach mobilizacji alarmowej w grupie zielonej, w garnizonie Włodzimierz Wołyński dla 13 Dywizji Piechoty:

• kompanię sanitarną nr 202, w czasie Z+70,
• park intendentury typ I nr 202, w czasie Z+70,
• dowództwo grupy marszowej służb (taborów) typ II nr 539 (dowództwo, kolumny taborowe i warsztat taborowy w czasie od Z+64 do Z+68,
• kolumna taborowa parokonna nr 539,
• kolumna taborowa parokonna nr 540,
• kolumna taborowa parokonna nr 541,
• kolumna taborowa parokonna nr 542,
• warsztat taborowy nr 539.

W pierwszym rzucie mobilizacji powszechnej mobilizowała do 4 dnia jej trwania:

• batalion marszowy 43 pp,
• batalion marszowy 44 pp,
• batalion marszowy 45 pp,
• uzupełnienie marszowe samodzielnej kompanii km i broni towarzyszącej nr 22,
• uzupełnienie marszowe kompanii kolarzy nr 22.

W drugim rzucie mobilizacji powszechnej w czasie X+2 miała zmobilizować Ośrodek Zapasowy 13 Dywizji Piechoty planowana siedziba na wypadek Planu operacyjnego „Wschód” była w Chełmie Lubelskim, z uwagi na lepsze możliwości szkoleniowe i bytowe została przeniesiona do Równego^[5].

Po zakończeniu mobilizacji kadra miała przejść do Ośrodka Zapasowego 13 Dywizji Piechoty i ulec likwidacji^[6], a komendant KZP został dowódcą OZ 13 DP.

Obsada personalna

Obsada personalna^[7][5]

• komendant kadry – ppłk piech. Kazimierz Czarnecki †1940 Katyń
• zastępca komendanta – kpt. adm. (piech.) Józef Szczawiński †1941^[a]

Uwagi

1. kpt. adm. (piech.) Józef Szczawiński w 1939 w Równem dostał się do sowieckiej niewoli. Zmarł w niewoli na tyfus^[8]. Był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi^[9].