Kamienica Będzikiewicza w Krakowie

Kamienica Będzikiewicza – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w północnej pierzei placu Inwalidów, pomiędzy ulicą Henryka Sienkiewicza i aleją Juliusza Słowackiego. Jest uznawana za jedną z najbardziej okazałych krakowskich kamienic dwudziestolecia międzywojennego^[2].

Kamienica Będzikiewicza

nr rej. Gminna ewidencja zabytków – Kraków[1].
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	pl. Inwalidów 7–8 ulica Henryka Sienkiewicza 1 al. Juliusza Słowackiego 2
Architekt	Fryderyk Tadanier
Rozpoczęcie budowy	1930
Ukończenie budowy	1931
Położenie na mapie Krakowa Kamienica Będzikiewicza
Położenie na mapie Polski Kamienica Będzikiewicza
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kamienica Będzikiewicza
50°04′10,99″N 19°55′34,02″E

Historia

Kamienica została wzniesiona w latach 1930–1931 dla krakowskiego przedsiębiorcy Tomasza Będzikiewicza z przeznaczeniem na dom czynszowy. Projektantem budynku był architekt Fryderyk Tadanier^[2].

Architektura

Kamienicę zaprojektowano na planie nieregularnej podkowy. Posiada ona cztery piętra. Na parterze umieszczono najmniejsze mieszkania. W 1932 jedno z nich zostało przebudowane na aptekę według projektu Janusza Zarzeckiego. Pierwotnie kondygnacja ta miała być przeznaczona na zakład ichtiologiczny z basenami rybnymi w piwnicy, jednak projekt ten nie został zrealizowany. Niewielkie mieszkania zajęły także najwyższe, czwarte piętro, zaś na pozostałych kondygnacjach znalazły się duże, kilkupokojowe apartamenty^[2].

Kamienica posiada trzy elewacje frontowe w stylu modernistycznym, ale z licznymi elementami klasycyzującymi. Monumentalizm bryły został złagodzony zaokrąglonymi narożnikami, które podkreślono balkonami. Elewacje podzielono wertykalnie szerokimi lizenami, stanowiącymi minimalistyczną wersję wielkiego porządku. Budynek wieńczy prosta attyka^[2].