Kapitał ludzki

Kapitał ludzki – teoria w ekonomii powstała w latach 60. XX wieku^[1], która zakładała, że człowiek jest najcenniejszym elementem zasobów przedsiębiorstwa.

Ten artykuł dotyczy teorii w ekonomii. Zobacz też: inne znaczenia.

Zwyczajowo pod tym pojęciem rozumiane są wszystkie cechy i umiejętności ludzi które sprawiają, że są oni produktywni^[2][3]. Za twórcę pojęcia „kapitał ludzki” uważany jest brytyjski ekonomista Arthur Pigou^[2].

Opis

Kapitał ludzki może być zwiększany poprzez inwestycje w edukację, szkolenia i ochronę zdrowia^[4]. Ma bardzo duże znaczenie dla wzrostu gospodarczego^[4].

Teoria kapitału ludzkiego została stworzona przez Gary'ego Beckera na podstawie prac m.in. Theodore'a Schultza.

Cechami kapitału ludzkiego są konkurencyjność i wyłączność, co oznacza, że koszt alternatywnego użycia zawsze dotyczy całego kapitału ludzkiego, ponieważ człowiek nie jest w stanie podzielić swojej wiedzy czy umiejętności na kilka równoczesnych zadań, tak jak można to uczynić z kapitałem rzeczowym czy finansowym.

Metody pomiaru wartości kapitału ludzkiego

• kosztowa (E. Engel, T.W. Schultz) – polega ona na podliczaniu wartości wszystkich wydatków będących inwestycją w człowieka
• dochodowa (W. Petty, R. Nicholson, J.M. Clark, D. Lorgenson) – polega na podliczeniu aktualnej wartości strumienia dochodów

Zobacz też

• kapitał
• siły wytwórcze
• siła robocza
• zasoby ludzkie