Karabin maszynowy FN FALO

Fusil Automatique Lourd (FN FALO, FN FAL HB, FN FAL 50-41) – belgijski ręczny karabin maszynowy, wersja karabinu automatycznego FN FAL.

Fusil Automatique Lourd (FALO)

Żołnierz kanadyjski z rkm-em C2
Państwo	Belgia
Producent	Fabrique Nationale
Rodzaj	ręczny karabin maszynowy
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 × 51 mm NATO
Magazynek	pudełkowy, 20 nab.
Wymiary
Długość	1150 mm
Długość lufy	533 mm
Długość linii celowniczej	533 mm
Masa
broni	6 kg (bez magazynka) 6,71 kg (z pełnym magazynkiem)
lufy	533 mm
Inne
Prędkość pocz. pocisku	840−850 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	650−700 strz./min
Szybkostrzelność praktyczna	120 strz./min
Zasięg skuteczny	650−800 m

Historia

W lutym 1948 roku w belgijskiej firmie uzbrojeniowej Fabrique Nationale d'Armes de Guerre (FN) rozpoczęto prace nad karabinem samoczynnym przystosowanym do niemieckiego naboju pośredniego 7,92 mm, a następnie do angielskiego naboju pośredniego 0,280 cala (7,1 mm). Równocześnie pracowano nad dwiema odmianami tego karabinu: ze stałą kolbą drewnianą i metalową kolbą składaną.

Gdy na początku lat pięćdziesiątych wprowadzono w armiach państw należących do NATO znormalizowany nabój karabinowy 7,62 × 51 mm, konstruktorzy zmodyfikowali tą konstrukcję, której nadali nazwę FAL (fr. fusil automatique légére – lekki karabin samoczynny).

Jednocześnie z karabinem skonstruowano rkm będący jego wersją. Było to zgodne z panującym do lat 80. XX wieku poglądem, że drużynę należy wyposażać w lekką broń maszynową o konstrukcji jak najbardziej zbliżonej do konstrukcji przepisowego karabinu.

Przystosowując FALa do pełnienia funkcji rkm-u, wyposażono go w lufę o większej masie i dwójnóg.

Karabin maszynowy FN FALO był używany równolegle z karabinem FN FAL między innymi przez armie Belgii, Wielkiej Brytanii, Republice Południowej Afryki, Brazylii, Australii, Kanady, Izraela, Austrii, Zimbabwe, Grecji. W latach 80. po wprowadzeniu do uzbrojenia karabinów i karabinów maszynowych kalibru 5,56 mm został wycofany z uzbrojenia większości armii europejskich, ale nadal jest używany przez armie krajów trzeciego świata.

Wersje

• 50-41 – FALO z kolbą z tworzywa sztucznego.
• 50-42 – FALO z kolbą drewnianą.
• C2 – kanadyjska wersja wyposażona w przeziernikowy celownik krzywiznowy o nastawach 200–1000 jardów. Broń zasilana z magazynków 30-nabojowych. Tłumik płomieni identyczny jak w karabinie L1A1, możliwość dołączenia bagnetu i miotania granatów nasadkowych. C2 nie posiada łoża, jego funkcję pełni złożony dwójnóg. Mocowanie dwójnogu przeniesiono z urządzenia wylotowego pod komorę gazową.
• L2A1 – australijska wersja. Modyfikacje identyczne jak w C2 z wyjątkiem celownika (L2A1 wyposażony jest w celownik identyczny jak w karabinie L1A1, z nastawami 200–600 jardów).

Opis

FN FALO jest bronią samoczynno-samopowtarzalną. Zasada działania oparta na odprowadzaniu części gazów prochowych przez boczny otwór lufy, z krótkim ruchem tłoka gazowego. Broń wyposażona jest w regulator gazowy. FALO strzela z zamka zamkniętego. Zamek ryglowany przez przekoszenie w płaszczyźnie pionowej. Wyciąg sprężynujący znajduje się w zamku, funkcję wyrzutnika pełni występ komory zamkowej. Mechanizm uderzeniowy kurkowy, mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia pełni jednocześnie funkcję bezpiecznika, włączony bezpiecznik unieruchamia spust.

FALO jest bronią zasilaną z magazynków 20-nabojowych. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek zatrzymuje się w tylnym położeniu.

Lufa ciężka zakończona tłumikiem płomienia, do tłumika zamocowany jest dwójnóg.

FALO wyposażony jest w łoże, chwyt pistoletowy i transportowy. Kolba stała, z oporą naramienną. Przyrządy celownicze mechaniczne (celownik suwakowy z przeziernikiem, nastawy 200–600 m).

Bibliografia

• PrzemysławP. Kupidura PrzemysławP., RyszardR. Woźniak RyszardR., MirosławM. Zahor MirosławM., Współczesne karabiny maszynowe, Warszawa: Bellona, 2003, ISBN 83-11-09610-4, OCLC 749386734. Brak numerów stron w książce