Karabin maszynowy M73

M73 – amerykański, czołgowy karabin maszynowy

Machine Gun, 7.62-mm, M73

M73A1 (M239)
Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	czołgowy karabin maszynowy
Historia
Produkcja	1959 – ?
Dane techniczne
Kaliber	7,62 mm
Nabój	7,62 × 51 mm NATO
Taśma nabojowa	M13, rozsypna
Wymiary
Długość	889 mm
Wysokość	135 mm
Szerokość	112 mm
Długość lufy	559 mm
Masa
karabinu właściwego	14,1 kg (M73), 13,5 kg (M73A1)
lufy	2,38 kg
Inne
Prędkość pocz. pocisku	853 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	500–625 strz./min
Zasięg maks.	3700 m
Zasięg skuteczny	900

Do końca lat 50 XX wieku podstawowym czołgowym karabinem maszynowym US Army był M37, czyli odpowiednio przystosowany Browning M1919. W 1959 roku w efekcie długiego programu badawczego (zawieszonego w latach 1953–1956) wprowadzono do uzbrojenia nowy czołgowy karabin maszynowy oznaczony jako Machine Gun, 7.62-mm, M73.

Nowy karabin maszynowy strzelał standardowym nabojem 7,62 mm NATO, był zasilany przy pomocy standardowej taśmy M13. M73 strzelał z zamka otwartego, miał szybkowymienną lufę i wydawał się pod każdym względem lepszy od M37. Jednak już po krótkim okresie eksploatacji karabinów zamontowanych w czołgach M48 pojawiły się raporty o częstych zacięciach.

Początkowo były one ignorowane, ale po wojnie Jom Kipur w czasie której M73 czołgów M60 okazały się praktycznie bezużyteczne rozpoczęto program modernizacji M73. W efekcie zmodernizowano wyrzutnik, jak się okazało główne źródło zacięć. Zmodernizowany karabin maszynowy standaryzowano jako M73A1.

Pomimo modernizacji niezawodność tej broni była nadal niska. W efekcie po próbie opracowania czołgowego karabinu maszynowego na bazie ukm-u M60 (w czołgowe karabiny maszynowe M60E2 uzbrojono część pojazdów US Marine Corps) ostatecznie w 1977 zdecydowano o przyjęciu na uzbrojenie karabinu maszynowego M240, czyli wersji belgijskiego FN MAG. Zastąpił on M73, jak również równie nieudany czołgowy karabin maszynowy M85.

Karabin maszynowy M73 był instalowany w czołgach M48A3, M60 i M551, oraz maszynach inżynieryjno-drogowych M728.

Wersje

• M73 – pierwsza wersja seryjna
• M73A1 – wersja zmodernizowana. Przed standaryzacją byłą oznaczona jako M73E1, a po 1977 roku oznaczenie zmieniono na M219.
• M73C – ciężki karabin maszynowy. M73 wyposażony w chwyt pistoletowy, osadzony na trójnogu XM132 (trójnóg M2 ckm-u Browning M1919 z adapterem umożliwiającym montaż M73).

Opis

M73 był bronią samoczynną. Zasada działania oparta na krótkim odrzucie lufy. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły. Zasilanie taśmowe (taśma rozsypna M13). Możliwe zasilanie prawo- lub lewostronne (w większości przypadków lewostronne). Broń strzela wyłącznie ogniem ciągłym z zamka otwartego. M73 posiadał lufę szybkowymienną zakończoną odrzutnikiem.