Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Karl Aage Præst

duński piłkarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Karl Aage Præst
Remove ads

Karl Aage Præst (ur. 26 lutego 1922 w Kopenhadze, zm. 19 listopada 2011 we Frederiksbergu) – duński piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Danii w latach 1945–1949, brązowy medalista olimpijski.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Remove ads

Kariera klubowa

Podsumowanie
Perspektywa

Karl Aage Præst urodził się w Kopenhadze 26 września 1922. Dorastał w Det Kongelige Opfostringshus[a][2], gdzie w 1936 roku powstała młodzieżowa sekcja klubu piłkarskiego Østerbros Boldklub (ØB). Karl był wśród pierwszych chłopców, którzy zasilili jego szeregi[3]. W seniorskiej drużynie zadebiutował w 1940 roku. Grał tam z późniejszym reprezentantem Danii Helge Bronée. Præst został uznany za talent światowej klasy, z doskonałym dryblingiem, precyzyjnym podaniem i dobrym strzałem na bramkę[4]. W barwach ØB zaliczył około 250 występów[potrzebny przypis]. Debiut w reprezentacji Danii zaliczył w czerwcu 1945 roku[5]. W maju 1947 roku został wybrany do drużyny XI Europy, która przegrała 1-6 z reprezentacją Wielkiej Brytanii. Nie wyszedł jednak na murawę, ponieważ zgodnie z zasadami meczu na boisku w zespole XI Europy nie mogły znajdować się dwie osoby z tego samego kraju, a w podstawowym składzie występował już Duńczyk Poul Petersen. Præst miał małe szanse na grę[6], gdyż zmiany mogły być dokonane wyłącznie w przypadku kontuzji[b].

Z Juventusem Præst zdobył mistrzostwo Serie A w sezonach 1949/50 i 1951/52. Choć w amatorskiej Danii uważano go za bardzo szybkiego piłkarza, to we Włoszech był wolniejszy od większości włoskich obrońców. Pojedynki wygrywał dzięki swojemu dryblingowi[4]. W Juventusie Præst grał ze swoimi rodakami Johnem Hansenem i Karlem Ааgе Hansenem. Jego drybling i dokładne dośrodkowanie były kluczowe w uzyskaniu przez Hansena tytułu króla strzelców w sezonie 1951-52[4]. W latach 1949–1956 Præst zagrał 232 mecze w Serie A i strzelił 51 bramek[7]. W 1956 roku przeszedł do ligowego rywala S.S. Lazio. Zagrał w siedmiu meczach zanim zakończył swoje występy w Serie A w 1957 roku[7]. Po powrocie do Danii status byłego zawodowca wciąż nie pozwalał występować Præstowi w duńskich ligach. Karl wraz z Johnem Hansenem kupili domy w Liseleje, popularnym kurorcie położonym ok. 60 km na północ od Kopenhagi. Rezydencja Præsta stała się miejscem spotkania drużyny z Igrzysk Olimpijskich 1948. Zebrany zespół składał się zarówno z amatorów i byłych profesjonalistów i rozegrał szereg nieoficjalnych meczów, przyciągając tłumy na trybuny[4]. To zmusiło DBU do podjęcia decyzji o wprowadzeniu dwuletniej kwarantanny, po upływie której byli profesjonaliści mieli możliwość powrotu do rozgrywek w Danii[8]. W listopadzie 2008 roku Præst został wprowadzony do Duńskiej Galerii Sław (Fodboldens Hall of Fame), za jego osiągnięcia z Juventusem i reprezentacją Danii[9]. Zmarł 11 listopada 2011 roku w wieku 81 lat[1].

Remove ads

Kariera reprezentacyjna

Karl Aage Præst był członkiem duńskiej drużyny na letnich igrzyskach Olimpijskich 1948 w Londynie, gdzie zagrał cztery mecze i strzelił dwa gole, a Dania zdobyła brązowy medal[10]. Po igrzyskach Præst podpisał profesjonalny kontrakt z włoskim klubem Juventus F.C., i tym samym musiał zakończyć reprezentacyjną karierę; po podpisaniu profesjonalnego kontraktu zakazana była gra w amatorskich drużynach, takich jak reprezentacja Danii. W tamtych czasach Dansk Boldspil-Union nagradzał piłkarzy, którzy rozegrali 25 meczów złotym zegarkiem, a Præst miał ich tylko 24. Związek zrobił dla Præsta wyjątek i uznał mu mecz XI Europy z reprezentacją Wielkiej Brytanii wiedząc, że już nigdy nie zagra w narodowych barwach[6]. Ogółem w latach 1945–1949 Præst rozegrał w reprezentacji 24 mecze i zdobył 17 bramek[11].

Remove ads

Sukcesy

Zespołowe

Østerbros Boldklub
  • Puchar Kopenhagi: 1947
Juventus FC
Dania

Indywidualne

  • Fodboldens Hall of Fame: 2008[9]

Uwagi

  1. szkoła z internatem w dzielnicy Christianshavn, założona 1 października 1753 roku przez Fryderyka V Oldenburga.
  2. ewentualna zmiana kontuzjowanego zawodnika dotyczyła tylko tego specjalnego meczu, ponieważ w końcówce lat 40. i na początku 50. były one zabronione, a w przypadku kontuzji zawodnika drużyna grała w osłabieniu. Dopiero w 1953 roku w kwalifikacjach do MŚ 1954 dopuszczono jedną zmianę. W samych finałach mistrzostw zmiany dopuszczono po raz pierwszy w 1970 roku. Pierwszym zmienionym zawodnikiem w historii MŚ był reprezentant Związku Radzieckiego Anatolij Puzacz.
Remove ads

Przypisy

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads