Loading AI tools
polski historyk, działacz społeczny i samorządowy, doktor nauk humanistycznych. Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Tadeusz Nawrocki (ur. 3 marca 1983 w Gdańsku[1]) – polski historyk, polityk, działacz społeczny i samorządowy, doktor nauk humanistycznych.
.jpg) Karol Nawrocki (2021) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1983 |
| Pełne imię i nazwisko |
Karol Tadeusz Nawrocki |
| Doktor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia najnowsza Polski | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
2013 – nauki historyczne |
| Prezes Instytutu Pamięci Narodowej | |
| Okres spraw. |
od 23 lipca 2021 |
| Poprzednik | |
| Dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku | |
| Okres spraw. |
2017–2021 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Grzegorz Berendt (p.o.) |
| Odznaczenia | |
             | |
W latach 2013–2017 naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Gdańsku[2], w latach 2011–2017 przewodniczący Rady Dzielnicy Siedlce w Gdańsku[3][4], w latach 2017–2021 dyrektor Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[5][6], od 2021 prezes Instytutu Pamięci Narodowej[7].
Do 1998 uczył się w Szkole Podstawowej nr 58 w Gdańsku, następnie rozpoczął naukę w IV Liceum Ogólnokształcącym w rodzinnym mieście, gdzie w 2002 zdał egzamin maturalny. W 2003 ukończył, z tytułem specjalisty ds. zarządzania personelem, Policealne Studium Biznesu i Administracji w Gdańsku[8]. W 2003 rozpoczął studia w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, gdzie w 2008 uzyskał tytuł magistra[9]. Na czwartym roku studiów pracował jako ochroniarz w Hotelu Grand w Sopocie[10]. W 2013 na Uniwersytecie Gdańskim na podstawie rozprawy pt. Opór społeczny wobec władzy komunistycznej w województwie elbląskim 1976–1989 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Jego promotorem był Grzegorz Berendt[11][12][13]. Na Politechnice Gdańskiej w 2023 ukończył studia podyplomowe International MBA in Strategy, Programme and Project Management[14].
Od stycznia 2009 do 2017 pracował w IPN[15]. W latach 2017–2021 był dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, powrócił do IPN w czerwcu 2021 na stanowisko wiceprezesa[16]. 27 kwietnia 2021 Kolegium IPN rekomendowało jego kandydaturę na stanowisko prezesa Instytutu Pamięci Narodowej[17].
28 maja 2021 Sejm, stosunkiem głosów 248 za, 198 przeciw i 4 wstrzymujących, wybrał go na prezesa IPN[18], zaś 23 lipca 2021 stosunkiem głosów 52 za, 47 przeciw i 1 wstrzymujący się, Senat zgodził się na ten wybór[19]. Tego samego dnia Karol Nawrocki złożył przed Sejmem ślubowanie, obejmując urząd prezesa IPN, jednocześnie przestał być dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[7].
W lutym 2024 znalazł się na liście osób poszukiwanych przez Federację Rosyjską w związku z zarzutami karnymi postawionymi za działania związane z usuwaniem pomników upamiętniających obecność Armii Czerwonej na terenie Polski w latach 1944–1989[20][21].
Jeden z pierwszych polskich historyków podejmujących badania nad przestępczością zorganizowaną w PRL w latach 80[22]. Przewodniczący Koalicji Pamięci Żołnierzy Niezłomnych w Gdańsku[23]. Członek Rady Dyplomacji Historycznej przy Ministrze Spraw Zagranicznych RP[24]. Alumn projektu Departamentu Stanu USA International Visitor Leadership Program (IVLP)[25]. 30 stycznia 2020 został powołany w skład Rady Muzeum Dom Rodziny Pileckich[26]. W listopadzie 2020, decyzją Radnych Miasta Sochaczew, został członkiem Rady Programowej Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą[27]. Od kwietnia 2021 zasiada w Radzie do Spraw Muzeów i Miejsc Pamięci Narodowej[28]. Od 14 maja 2021 jest członkiem Rady przy Muzeum Żołnierzy Wyklętych w Ostrołęce[29]. W lutym 2022 został powołany w skład Rady Programowej i Rady Biblioteki Narodowego Instytutu Kultury i Dziedzictwa Wsi[30]. W czerwcu 2022 został powołany na członka Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[31], w której zasiadał do lipca 2024[32]. W 2023 został członkiem Rady Biura „Niepodległa”[33].
Autor lub współautor kilku publikacji książkowych oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularnonaukowych[34] z zakresu historii opozycji antykomunistycznej, historii sportu oraz przestępczości zorganizowanej w PRL[34]; artykuły publicystyczne publikował m.in. w portalu histmag.org, „Magazynie Solidarność”, „Polityce” i „Do Rzeczy”. Ekspert programu historycznego TVP3 Gdańsk „W świetle prawdy”[35] oraz „Wojna i Pamięć"[36].
W 2016, jako pełnomocnik prezesa IPN, zajmował się organizacją pogrzebu Danuty Siedzikówny i Feliksa Selmanowicza[37]. W 2018 współprzewodniczył Komitetowi Społecznemu, który wzniósł w Gdańsku Pomnik Żołnierzy Wyklętych[38]. 4 sierpnia 2018, wraz z kombatantami, odsłonił ten pomnik[39][40]. W 2019 sprawował funkcję Pełnomocnika Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ds. organizacji obchodów 80. rocznicy wybuchu II wojny światowej. W 2019 wspólnie z MSZ zainicjował oraz koordynował realizację międzynarodowego projektu wystawienniczego „Fighting and Suffering”, który w ponad 160 miejscach na całym świecie zaprezentował dzieje Polski i Polaków podczas II wojny światowej[41].
W 2013 był jednym z głównych inicjatorów i współorganizatorów powstania w Gdańsku Alei imienia Żołnierzy Wyklętych[42]. W 2015, jeszcze jako naczelnik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN, zaproponował nazwanie jednej z głównych ulic terenów byłej Stoczni Gdańskiej imieniem bł. ks. Jerzego Popiełuszki[43]. Był członkiem Komitetu Budowy pomnika Danuty Siedzikówny „Inki”, który został odsłonięty w Gdańsku 30 sierpnia tego samego roku[44].
W wieku młodzieżowym grał w barwach drużyn piłkarskich Ex Siedlce i KKS Gedania (1997–2000) oraz reprezentował bokserską drużynę RKS Stoczniowiec (2000–2004)[45]. W barwach RKS Stoczniowiec w 2004 wywalczył pierwsze miejsce w Strefowym Turnieju pięściarskim o Puchar Polski dla juniorów w wadze 91 kg[46]. Następnie zawodnik i kapitan drużyny piłkarskiej Ex Siedlce Gdańsk[47][48]. W 2010 założyciel sekcji sportów walk Ex Siedlce Gdańsk[49].
24 listopada 2024 został ogłoszony przez Prawo i Sprawiedliwość jako kandydat na urząd prezydenta RP[50]. 30 listopada tego samego roku Rada Polityczna PiS udzieliła mu poparcia w tych wyborach[51].
Syn Ryszarda i Elżbiety[8]. Jego żoną jest Marta Nawrocka (ur. 1986), pracująca w Krajowej Administracji Skarbowej. Nawrocki ma dwójkę dzieci: syna Antoniego i córkę Katarzynę. Nawrocki wychowywał także drugiego syna, Daniela (ur. 2003), który jest dzieckiem Marty Nawrockiej z jej pierwszego związku[52][53][54]. Daniel Nawrocki w wyborach samorządowych w 2024 kandydował bezskutecznie do Rady Miasta Gdańska z listy Prawa i Sprawiedliwości[55], w tym samym roku został radnym dzielnicy Siedlce w Gdańsku[56].
W swoim dorobku posiada kilka publikacji książkowych oraz kilkadziesiąt artykułów naukowych i popularnonaukowych, w tym m.in.[83]:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
