Karol Wójcik

Karol Wójcik (ur. 28 października 1883 w Warszawie, zm. 10 marca 1941 w Auschwitz-Birkenau)^[1] – działacz polskiego ruchu robotniczego.

Zobacz też: statek „Karol Wójcik”.

Karol Wójcik

Data i miejsce urodzenia	28 października 1883 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 marca 1941 Auschwitz-Birkenau
Zawód, zajęcie	metalowiec, działacz związkowy

Życiorys

Z zawodu był metalowcem^[1]. W latach 1909–1940 pracował w Warszawskiej Fabryce Drutu, Sztyftów i Gwoździ (tzw. Druciance) przy ul. Objazdowej 1^[1]. Był członkiem SDKPiL i KPP^[1]. Organizował strajki robotników branży metalowej, za co był represjonowany przez władze carskie i w 1907 roku zesłany na Syberię.

W 1922 roku współorganizował Związek Proletariatu Miast i Wsi^[1]. W latach 1921−1929 był członkiem zarządu Kasy Chorych m.st. Warszawy^[2]. Długoletni działacz Związku Robotników Przemysłu Metalowego w Polsce, w latach 1933−1936 przewodniczący oddziału Warszawa Praga^[2]. Był organizatorem wielu strajków, za co był wielokrotnie aresztowany^[2].

Po wybuchu II wojny światowej współtworzył podziemną organizację Sierp i Młot.

W 1940 roku został aresztowany przez Niemców, osadzony na Pawiaku i wywieziony do obozu Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął^[2].

Jego grób symboliczny znajduje się na stołecznym cmentarzu Bródnowskim (kw. 28C-3-8).

Upamiętnienie

W okresie PRL jego imię nosiła fabryka, w której pracował (Warszawska Fabryka Sprężyn im. Karola Wójcika)^[1] oraz Szkoła Podstawowa przy ul. Jagiellońskiej 5. W 1951 roku przy wejściu do fabryki odsłonięto tablicę upamiętniającą Karola Wójcika^[3].

W latach 1949–1991 jego imię nosiła obecna ulica ks. Ignacego Kłopotowskiego^[4].