Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej

Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej – rzymskokatolicki kościół parafialny w Ligocie Bialskiej, należący do parafii św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej, w dekanacie Biała, diecezji opolskiej.

Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej

kościół parafialny
Kościół św. Stanisława Biskupa (2011)
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Ligota Bialska
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej
Wezwanie	św. Stanisław Biskup
Historia Data rozpoczęcia budowy 29 czerwca 1908 Data zakończenia budowy 14 listopada 1909 Data poświęcenia 16 czerwca 1912
Dane świątyni Styl neogotyk Architekt Ludwig Schneider Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie gminy Biała Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej
Położenie na mapie Polski Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej
Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej
Położenie na mapie powiatu prudnickiego Kościół św. Stanisława Biskupa w Ligocie Bialskiej
50°24′43″N 17°40′54″E

Historia

Istnienie w Ligocie Bialskiej kościoła parafialnego, nad którym patronat sprawowała kolegiata św. Bartłomieja w Głogówku, potwierdza dokument z 1376^[1]. Znajdował się na starym cmentarzu^[2].

Z protokołów z dwóch wizytacji, przeprowadzonych w dekanacie Biała w 1679 i 1687 wynika, że konsekrowany kościół w Ligocie Bialskiej był murowany i posiadał ołtarz główny św. Stanisława^[3]. Pod koniec XIX wieku kościół okazał się być zbyt mały by spełnić potrzeby parafii, a ponadto był w złym stanie technicznym^[4].

Współczesny kościół został wzniesiony w latach 1908–1909 z inicjatywy proboszcza Aleksandra Skowrońskiego. Projekt kościoła opracował architekt Ludwig Schneider z Wrocławia. 29 czerwca 1908 Skowroński poświęcił kamień węgielny, a 31 maja 1909 dzwony kościoła. Robotami kierował budowniczy Heda z Ligoty Bialskiej. Główny ołtarz rzeźbiony był w Nysie, malowidła wykonał R. Richter z Kłodzka według pomysłu Skowrońskiego. Poświęcenia gotowej świątyni dokonał 14 listopada 1909 dziekan Fryderyk von Woysky, a konsekracji sufragan wrocławski Karl Augustin 16 czerwca 1912^[5]. Organy ze starego kościoła przeniesiono do Grabiny, a figury znalazły się w kaplicy w Otokach^[2].

Architektura

Kościół powstał w stylu neogotyckim^[2] według projektu Ludwiga Schneidera^[5]. Wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków^[6]. Jest to kościół murowany z cegły i ciosanych kamieni, trójnawowy z transeptem^[7].

Witraże na wzór kartonów Włodzimierza Tetmajera

Trzy witraże w absydzie wykonane zostały w Düsseldorfie według kartonów Włodzimierza Tetmajera. Środkowy przedstawia św. Stanisława, powołującego Piotrowina z grobu^[5]; prawy świętych Cyryla i Metodego na tle krajobrazu ze starą lipą słowiańską i drewnianą świątynią na wzór kościoła św. Jadwigi w Pszczynie; lewy scenę z Listu do Galatów 2, 14, jak św. Paweł interpeluje św. Piotra. Jerzy Langman na łamach „Głosu Narodu” po śmierci Skowrońskiego napisał: „W tych barwnych szkłach miał być wyrażony wiew z Polski, miał być nakaz do pracy narodowej na tym granicznym odcinku, jakim było prudnickie, miał być tam i nieodparty argument, że droga, którą idzie społeczność Skowrońskiego, jest nie tylko godziwą, ale jedynie mądrą”. Według Emila Szramka, Skowroński w słowach św. Pawła quomodos gentes cogis judaizane? upatrywał „swój program kapłana i patrioty”, a Cyryl i Metody byli „historycznym protestem przeciwko niemczeniu przez Kościół”. Święty Stanisław wskrzeszający Piotrowina symbolizował „wskrzeszenie narodowości w ludzie śląskim”^[8].

• 
  Główne wejście
• 
  Wejście boczne
• 
  Krzyż przy kościele