Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku

Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku – rzymskokatolicki kościół parafialny w Rybniku, w województwie śląskim. Należy do dekanatu Rybnik archidiecezji katowickiej. Mieści się przy Placu Kościelnym, na ulicy Franciszka Rybnickiego 2.

Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku

nr rej. 491/56[1] z dnia 2 listopada 1956
kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Rybnik
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Bożej Bolesnej w Rybniku
Wezwanie	Matki Bożej Bolesnej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1798 Data zakończenia budowy 1801
Dane świątyni Styl barok, klasycyzm Architekt Franciszek Ilgner Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba naw 1 Organy • liczba głosów • liczba manuałów 35 3+P Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Rybnika Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół Matki Bożej Bolesnej w Rybniku
50°05′51″N 18°32′31″E
Strona internetowa

Historia

Nazywany jest Starym Kościołem, gdyż od czasu budowy był najważniejszą świątynią Rybnika do początku XX wieku, gdy zbudowano nowy kościół pw. św. Antoniego.

Prace rozpoczęły się w 1794 roku od przygotowania projektu przez architekta Franciszka Ilgnera. Następnie w 1796 roku zburzono kaplicę św. Jana, stojącą koło dzisiejszej figury św. Jana Nepomucena z Aniołami, aby przygotować plac pod przyszłą budowę.

W 1797 roku zrobiono pierwsze wykopy fundamentów, zwożono piasek, wapno, kamienie, cegły i drewno. Wówczas też zaczęto rozbiórkę kościoła "na Górce" (pierwszej murowanej świątyni na terenie dzisiejszego Rybnika), a pozyskiwane w jej trakcie cegły zwożono na nowy plac budowy^[2].

Główne prace murarskie, zakończone ułożeniem dachówek, wykonano w latach 1798-1799. Mistrzem murarskim był Karol Tietze z Raciborza, zaś pracami ciesielskimi kierował Jakub Włodarz z Żor.

Pozostałe roboty wykończeniowe trwały kolejne dwa lata, aż do poświęcenia kościoła, którego dokonał opat Bernard Galbierz w niedzielę 15 listopada 1801 roku. Większą część funduszy na budowę kościoła przekazał król Prus Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern oraz hrabia Antoni Węgierski, ówczesny „pan na Rybniku”^[3].

W kościele tym chrzest otrzymał ksiądz Franciszek Blachnicki^[4].

Świątynia przechodziła remonty w latach 1858, 1926 i 1995/1996.

Architektura

Kościół jest murowany, barokowo – klasycystyczny. Ma tylko jedną nawę. Nad wejściem góruje wieża z kopulastym hełmem. Wyposażenie jest skromne, częściowo oryginalne. Najcenniejszą ozdobą są w prezbiterium późnogotyckie rzeźby, które kiedyś znajdowały się w tryptyku we wnętrzu dawnej świątyni farnej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Po bokach znajdują się ołtarze z roku 1800^[5].

Organy

Instrument został zbudowany w 1962 roku przez firmę Biernacki w miejsce 18-głosowych organów Dürschlaga^[6].

Dyspozycja instrumentu:

Manuał I	Manuał II	Manuał III	Pedał
1. Pryncypał 8'	1. Pryncypał flet 8'	1. Flet major 8'	1. Kontrabas 16'
2. Holflet 8'	2. Viola di gamba 8'	2. Pryncypał 4'	2. Subbas 16'
3. Salicet 8'	3. Vox coelestis 8'	3. Bachflet 4'	3. Pryncypałbas 8'
4. Bourdon 8'	4. Kwintaton 8'	4. Flet minor 4'	4. Fletbas 8'
5. Oktawa 4'	5. Szpicflet 4'	5. Nasard 2 2/3'	5. Chorałbas 4'
6. Rurflet 4'	6. Róg nocny 4'	6. Flet leśny 2'	6. Mikstura 3ch
7. Super oktawa 2'	7. Picolo 2'	7. Tercja 1 3/5'	7. Puzon 16'
8. Mikstura 3ch	8. Kwintflet 1 1/3'	8. Cymbel 3ch
9. Trompet 8'	9. Szarf 4ch	9. Vox humana 8'
	10. Obój 8'