Kongres Skonfederowanych Stanów Ameryki

Kongres Skonfederowanych Stanów Ameryki – ciało ustawodawcze Stanów Skonfederowanych funkcjonujące podczas wojny secesyjnej od 1861 do 1865 roku. Podobnie jak Kongres Stanów Zjednoczonych składał się z dwu izb: Senatu, członkami którego było dwóch senatorów z każdego stanu oraz Izby Reprezentantów, której liczba członków była proporcjonalna do liczby obywateli poszczególnych stanów (z doliczeniem 3/5 liczby niewolników).

Kongres Skonfederowanych Stanów Ameryki

Państwo	Stany Skonfederowane
Rodzaj	dwuizbowy
Rok założenia	1861
Kierownictwo
Przewodniczący Senatu	Alexander Stephens
Speaker Izby Reprezentantów	Thomas Bocock
Struktura
Liczba członków	135 26 senatorów 109 reprezentantów
Siedziba
Budynek Kapitolu Richmond

Uchwalił szereg aktów prawnych, m.in. powołał armię i marynarkę wojenną Konfederacji oraz wprowadził wojenną reglamentację obrotu towarami, zwłaszcza bawełną^[1].