Konwencja z 1818

Konwencja z 1818 – porozumienie zawarte pomiędzy Wielką Brytanią a Stanami Zjednoczonymi, kolejne po ugodzie Rusha-Bagota, normalizujące stosunki pomiędzy oboma krajami (i Kanadą) po zakończeniu wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku. Konwencja regulowała trzy problemy:

• ustalała granicę pomiędzy Luizjaną a terytoriami kontrolowanymi przez Brytyjczyków wzdłuż 49 równoleżnika od Jeziora Leśnego do Gór Skalistych.
• definiowała Kraj Oregon jako terytoria położone na zachód od Gór Skalistych i na północ od 42 równoleżnika, którędy biegła granica pomiędzy USA a terytoriami hiszpańskimi. Kraj Oregon miał być otwarty dla wspólnego zasiedlenia przez oba kraje. Podział tego terytorium pozostawiono na okres późniejszy.
• Potwierdzała amerykańskie prawa do połowów na łowiskach północnego Atlantyku.

Konwencja z 1818

Zmiany terytorialne
Data	1818
Miejsce	Londyn
Wynik	normalizacja stosunków pomiędzy Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi po zakończeniu wojny brytyjsko-amerykańskiej
Strony traktatu
Wielka Brytania  Stany Zjednoczone

Zobacz też

• traktat Webstera-Ashburtona,
• traktat oregoński,
• traktat waszyngtoński (1871)

Linki zewnętrzne

• Tekst traktatu na wikisources (ang.)

Encyklopedie internetowe (umowa międzynarodowa):

• The Canadian Encyclopedia: convention-of-1818