Królowie Kartaginy

Królowie Kartaginy – przywódcy starożytnej Kartaginy w pierwszych wiekach jej istnienia, przed wytworzeniem się ustroju republikańskiego^[1][2]. Pełnili oni funkcje reprezentacyjne i ceremonialne^[3], sprawowali naczelne dowództwo nad armią^[4], a także przewodzili obrzędom sakralnym^[4][5].

W miastach–państwach Fenicjan, do których należała początkowo też Kartagina, na czele władz stali królowie. Zakres ich władzy był ograniczony przez rosnące wpływy krajowych oligarchów^[3]. Od połowy VI wieku p.n.e. kartagińscy królowie pochodzili z rodu Magonidów, który jednak znika ze źródeł około połowy IV wieku p.n.e.; od 396 p.n.e. faktyczna władza w państwie przeszła w ręce oligarchicznych gremiów arystokracji^[6]. Arystoteles opisywał ustrój Kartaginy jako „ustrój mieszany”, czyli łączący elementy monarchii i republiki^[7].

Po zupełnym upadku władzy królewskiej w Kartaginie na czele państwa stali dwaj wybieralni sufeci^[3], funkcjonował 300-osobowy „senat” i zgromadzenie ludowe^[8].

Lista królów kartagińskich[potrzebny przypis]

• Dydona (ok. 814 p.n.e.) – założycielka miasta, siostra króla Tyru Pigmaliona,
• ... (zależność od Tyru?)
• Hannon I (ok. 580 p.n.e. – ok. 556 p.n.e.)
• Malchus (ok. 556 p.n.e. – ok. 550 p.n.e.)
• Magon I (ok. 550 p.n.e. – ok. 530 p.n.e.) – założyciel rodu Magonidów
• Hazdrubal Magonida (ok. 530 p.n.e. – ok. 510 p.n.e.)
• Hamilkar Magonida (ok. 510 p.n.e. – ok. 480 p.n.e.)
• Hannon (480 p.n.e. – 440 p.n.e.)
• Himilkon I (na Sycylii) (460 p.n.e. – 410 p.n.e.)
• Hannibal Magonida (440 p.n.e. – 406 p.n.e.)
• Himilkon Magonida (406 p.n.e. – 396 p.n.e.)
• Mago II (396 p.n.e. – 375 p.n.e.)
• Mago III (375 p.n.e. – 344 p.n.e.)
• Hannon III (344 p.n.e. – 340 p.n.e.)
• Hannon Wielki (340 p.n.e. – 337 p.n.e.)
• Gisko (337 p.n.e. – 330 p.n.e.)
• Hamilkar II (330 p.n.e. – 309 p.n.e.)
• Bomilkar (309 p.n.e. – 308 p.n.e.)

Przypisy

1. Gilbert CharlesG.Ch. Picard Gilbert CharlesG.Ch., ColetteC. Picard ColetteC., Vie et mort de Carthage, Paris: Hachett, 1968 (fr.). Brak numerów stron w książce
2. AndrewA. Lintott AndrewA., Violence, Civil Strife and Revolution in the Classical City, Routledge, 2014, s. 66 (ang.).
3. Jaczynowska, Musiał i Stępień 1999 ↓, s. 164.
4. Kęciek 2007 ↓, s. 45.
5. Kęciek 2007 ↓, s. 68.
6. Kęciek 2007 ↓, s. 87–88.
7. Kęciek 2007 ↓, s. 115.
8. Kęciek 2007 ↓, s. 116.

Bibliografia

• KrzysztofK. Kęciek KrzysztofK., Dzieje Kartagińczyków, wyd. drugie, Warszawa: Attyka, 2007.
• MariaM. Jaczynowska MariaM., DanutaD. Musiał DanutaD., MarekM. Stępień MarekM., Historia starożytna, Warszawa: Trio, 1999, s. 164.