Kultura pieńkowska

Kultura pieńkowska (ang. Pen'kovka culture) – kultura archeologiczna wczesnego średniowiecza rozwijająca się między V–VII w. n.e., na terenach obecnej środkowej i południowej Ukrainy od środkowego Dniestru po lewobrzeże środkowego Dniepru. W VI w. n.e. kultura ta przeniknęła na wschodnie tereny Rumunii w dorzecze dolnego Dunaju. Nazwa kultury pochodzi od eponimicznego stanowiska archeologicznego w miejscowości Pieńkiwka (ukr. Пeнькiвкa) na Ukrainie, niedaleko Winnicy.

Kultury archeologiczne V wieku n.e.

     kultura praska

     kultura pieńkowska

Kultury archeologiczne w III wieku

     Pierwotne siedziby Gotów (Götaland)

     Gotlandia

     kultura wielbarska

     kultura czerniachowska

     Imperium Romanum

Kultura pieńkowska rozwinęła się na bazie wcześniejszej kultury kijowskiej w dorzeczu środkowego naddnieprza. Na kulturę pieńkowską wpłynęły w znaczącym stopniu koczownicze plemiona Antów wspomniane w kronice Jordanesa.

Na obszarze zajmowanym przez kulturę pieńkowską między VIII/IX w. n.e. wykształciły się następnie kultury archeologiczne Słowian wschodnich.

Cechy charakterystyczne:

• bogate znaleziska tzw. darów grobowych, m.in. brązowych i srebrnych ozdób oraz części stroju, skarby na terenie grodzisk

Zobacz też

• Antowie
• Wielka wędrówka ludów
• kultura praska
• Awarowie, Hunowie, Słowianie wschodni

Encyklopedie internetowe (kultura archeologiczna):

• PWN: 3956823
• БРЭ: 2710933