Władza ustawodawcza

Władza ustawodawcza, legislatywa, władza prawodawcza – element teorii podziału władz Johna Locke'a, a następnie Monteskiusza. Domeną władzy ustawodawczej jest według nich stanowienie powszechnie obowiązującego prawa.

Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „legislatywa”. Zobacz też: Zgromadzenie Prawodawcze podczas rewolucji francuskiej.

We współczesnych państwach demokratycznych, o ustroju parlamentarno-prezydenckim, tworzenie prawa jest podstawowym zadaniem parlamentu. Parlament jest wówczas jedynym organem upoważnionym do tworzenia najwyższych aktów prawnych – ustaw – na podstawie których ustala się inne akty prawne w państwie. W ten sposób parlament wpływa na zasady działania państwa i na życie obywateli.

W systemach prezydencko-parlamentarnych określone inicjatywy ustawodawcze jak, wydawanie dekretów posiada prezydent np. we Francji, jednak nadal władza ustawodawcza należy do dwuizbowego parlamentu, w którym głos decydujący ma Zgromadzenie Narodowe. W Stanach Zjednoczonych Ameryki, pomimo ustroju prezydencko-parlamentarnego, prezydent jest tego prawa pozbawiony, władzę ustawodawczą sprawuje Kongres. W Polsce, władzę ustawodawczą sprawuje dwuizbowy Parlament Rzeczypospolitej Polskiej^[1].

Mapa terminologii

Mapa przedstawiająca terminologię obowiązującą w ustawodawstwie każdego kraju

     Brak

     Zgromadzenie narodowe

     Parlament

     Kongres

     Zgromadzenie/Rada legislacyjna

     (Najwyższa) Rada Narodowa

     Izba Reprezentantów

     Inna

Zobacz też

• inicjatywa ustawodawcza
• władza wykonawcza
• władza sądownicza