Lucjusz Cecyliusz Metellus Dalmatyński

Lucius Caecilus Metellus Dalmaticus (ur. przed 155 p.n.e. – zm. 103 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, starszy syn Lucjusza Cecyliusza Metellusa Kalwusa, konsula w 142 p.n.e. Pretor ok. 122 p.n.e.; w 119 p.n.e. został konsulem; w latach 118–117 p.n.e. udał się do Dalmacji jako prokonsul na wojnę z plemionami dalmatyńskimi^[1]. Po powrocie do Rzymu odbył triumf^[2] chociaż Dalmatowie nie dali powodów do wojny, a gdy przybył do nich, ci przyjęli go jako przyjaciela^[3]. Następnie zyskał przydomek (agnomen): Dalmatyński (Dalmaticus). Od roku 114 p.n.e. do śmierci w 103 p.n.e. był pontifexem maximusem. Jako pontifex postawił przed sądem westalki oskarżone od niezachowanie czystości. Za winną została uznana Emilia a uniewinniono początkowo Marcję i Lycynię^[4]. W czasie pożaru świątyni Westy wyniósł spośród płomieni obraz Minerwy^[5]. Ze zdobyczy z kampanii dalmatyńskiej sfinansował restaurację świątyni Kastora^[6] zdobiąc ją malowidłami i posągami^[7]. Ojciec Cecylii Metelli Dalmatyki, żony dyktatora Sulli.

Potomkowie

Lucjusz Cecyliusz Metellus Dalmatyński konsul 119 p.n.e.

Cecylia Metella Dalmatyka •1. Marek Emiliusz Skaurus •2. Lucjusz Korneliusz Sulla

Emilia Skaura •1. Maniusz Acyliusz Glabrion •2. Gnejusz Pompejusz Wielki

Marek Emiliusz Skaurus pretor w 56 p.n.e. •Mucia Tercja

Lucjusz Korneliusz Sulla zmarł młodo

Kornelia Fausta bliźniaczka Faustusa •1. Gajusz Memmiusz •2. Tytus Anniusz Milon

Faustus Korneliusz Sulla augur 57-46;propretor 49-47 p.n.e. •Pompeja

Marek Emiliusz Skaurus

Gajusz Memmiusz

Lucjusz Korneliusz Sulla Feliks

Mamerkus Emiliusz Skaurus poeta i mówca •1. Emilia Lepida •2. Sekstia

Faustus Korneliusz Sulla Feliks konsul zastępczy w 31 n.e. •Domicja Lepida

Lucjusz Korneliusz Sulla Feliks konsul 33 n.e.