Ludmiła Borozna

Ludmiła Wasiljewna Borozna, obecnie Żygilij (ros. Людмила Васильевна Борозна (Жигилий), ur. 2 stycznia 1954 w Leningradzie) – rosyjska siatkarka, reprezentantka Związku Radzieckiego, złota medalistka letnich igrzysk olimpijskich^[1], medalistka mistrzostw świata, mistrzostw Europy i pucharu świata.

Ludmiła Borozna

Людмила Борозна

Pełne imię i nazwisko	Ludmiła Wasiljewna Żygilij
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1954 Leningrad
Wzrost	180 cm
Pozycja	atakująca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. do 1976 Spartak Leningrad 1977–1983 Dinamo Moskwa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. 1972–1978  ZSRR
Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 piłka siatkowa (turniej halowy) Mistrzostwa świata srebro Meksyk 1974 brąz Związek Radziecki 1978 Puchar świata złoto Urugwaj 1973 Mistrzostwa Europy złoto Finlandia 1977
Odznaczenia

Życiorys

Borozna grała w reprezentacji Związku Radzieckiego w latach 1972-1978^[2]. Wystąpiła na igrzyskach olimpijskich 1972 w Monachium. Zagrała wówczas we wszystkich trzech meczach fazy grupowej oraz meczu półfinałowym. Reprezentantki ZSRR zdobyły złoty medal po zwycięskim pojedynku finałowym z Japonią^[3]. W 1973 tryumfowała podczas pucharu świata w Urugwaju. Zdobyła medale mistrzostw świata – srebrny w 1974 podczas turnieju w Meksyku oraz brązowy w 1978 w ZSRR^[2]. Razem z reprezentacją zajęła 1. miejsce na mistrzostwach Europy 1977 w Finlandii^[4].

Była zawodniczką klubów Spartak Leningrad (do 1976) i Dinamo Moskwa (1977-1983). Z moskiewskim zespołem w mistrzostwach Związku Radzieckiego zajmowała 1. miejsce w 1977 i 1983, 2. miejsce w 1981 oraz 3. miejsce w 1978 i 1979. Tryumfowała w pucharze ZSRR w 1976 oraz w Pucharze Europy Mistrzyń Krajowych w 1977^[2].

Po zakończeniu kariery sportowej w 1983 pracowała jako nauczycielka wychowania fizycznego. Mieszka w Moskwie^[2].

Za osiągnięcia sportowe została w 2003 wyróżniona tytułem Zasłużony Mistrz Sportu Rosji^[2].