Małgorzata Grabowska-Stradecka

Małgorzata Grabowska-Stradecka, także Małgorzata Grabowska (ur. 16 czerwca 1925, zm. 15 grudnia 2021^[1]) – polska malarka związana z Wrocławiem, czołowa przedstawicielka malarskiego strukturalizmu. Jedna z pierwszych studentek i absolwentek PWSSP we Wrocławiu, członkini-założycielka Grupy "X" oraz członkini Grupy Wrocławskiej.

Małgorzata Grabowska

Imię i nazwisko	Małgorzata Grabowska-Stradecka
Data urodzenia	1925
Data śmierci	15 grudnia 2021
Narodowość	polska
Alma Mater	PWSSP we Wrocławiu
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	sztuka nowoczesna

Życiorys

Studiowała malarstwo w technikach ceramicznych na wrocławskiej PWSSP, gdzie była jedną z pierwszych studentek (album nr 8) i absolwentek (dyplom nr 22). W 1952 r. obroniła dyplom magisterski na Wydziale Ceramiki i Szkła.

Zmarła 15 grudnia 2021 r. i została pochowana na cmentarzu osobowickim we Wrocławiu (grób 52A/12/1).

Twórczość

Artystka zajmowała się przede wszystkim malarstwem, ale także rysunkiem i tkaniną artystyczną.

Eugeniusz Geppert wymienił ją w gronie pierwszych studentek wrocławskiej PWSSP, obok Celiny Brandstätter, Izabeli Kulczyńskiej, Ewy Erdt, Krzesławy Maliszewskiej i Wandy Gołkowskiej^[2]. Powołująca się na jego słowa Sylwia Świsłocka-Karwot, badaczka powojennej sztuki Wrocławia, wymienia ją także wśród lokalnych artystek okresu realizmu socjalistycznego (1949-1955). Były to obok niej także m.in.: Barbara Gutekunst, Janina Rybicka, Jadwiga Szyszko, Marta Augustynowicz, Róża Kijankowska, C. Brandstätter, Jadwiga Skomorowska i Łucja Skomorowska, K. Maliszewska-Mazurkiewicz, Maria Janowska-Karpińska, Jadwiga Lebiedowicz-Kociankowska czy Jadwiga Desage^[3].

Wraz z Józefem Hałasem, Krzesławą Maliszewską i Alfonsem Mazurkiewiczem Grabowska była od 1956 r. członkinią-założycielką Grupy "X", w ramach której artyści operowali malarską metaforą^[4][5]. W latach 1962-1975 była także członkinią jednej z najważniejszych lokalnych grup artystycznych – interdyscyplinarnej i międzypokoleniowej Grupy Wrocławskiej. Należała do czołowych przedstawicielek malarskiego strukturalizmu. Andrzej Kostołowski wymienia ją obok J. Hałasa, Mariana Poźniaka i A. Mazurkiewicza jako artystkę bardzo silnie czerpiącą swoje inspiracje z pejzażu^[4][6][7].

Jej wystawy indywidualne odbyły się m.in. w BWA Wrocław (1966 i 1972) oraz w Filharmonii Wrocławskiej (1973). Brała udział w wystawach zbiorowych Grupy Wrocławskiej oraz w takich pokazach, jak m.in. wystawa monograficzna Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu 1946-1990 w CBWA „Zachęta” w Warszawie (1990)^[4].