Maciej Jabłonowski (1757–1844)

Maciej Antoni Jabłonowski książę, herbu Prus III (ur. 16 czerwca 1757 – zm. 19 lutego 1844 w Krakowie^[1]) – polski polityk, członek Rządu Centralnego w Galicji w 1809 roku, rotmistrz kawalerii narodowej (1785).

Maciej Antoni Jabłonowski

Prus III
Rodzina	Jabłonowscy herbu Prus III
Data urodzenia	16 czerwca 1757
Data i miejsce śmierci	19 lutego 1844 Kraków
Ojciec	Dymitr Hipolit Jabłonowski
Matka	Józefa z Mycielskich
Dzieci	Ludwik
Odznaczenia

Życiorys

Syn księcia Dymitra Hipolita Jabłonowskiego (1706-1788), starosty świeckiego, bieckiego, mościckiego, wiszniowskiego, kowelskiego i matki Józefy z Mycielskich h. Dołęga. Miał pięciu braci i dwie siostry. Dziadkiem Macieja był Jan Stanisław Jabłonowski (kanclerz) (1669-1731).

Lata młodzieńcze

Kształcił się w Collegium Nobilium. Był uczniem Szkoły Rycerskiej w latach 1774–1775^[2]. Otrzymał stopień rotmistrza kawalerii narodowej. Po zakończeniu formalnej edukacji, podróżował po Europie, między innymi zwiedzając Niemcy, Wielką Brytanię, Włochy, Francję; przez pewien czas mieszkał w Paryżu.

Kariera polityczna

Był posłem na sejm w latach: 1778, 1780 i 1784. Po rozbiorach, mieszkał w Galicji. W 1809 r. mianowany został konsyliarzem tymczasowego rządu galicyjskiego i prezesem Izby Obrachunkowej, a następnie prefektem departamentu lubelskiego.

Schyłek życia

Po 1815 roku przeniósł się do z powrotem do Galicji, od 1822 do Krakowa, gdzie mieszkał do śmierci. Wedle ówczesnych pamiętnikarzy słynął z zamiłowania do nauki, posiadał imponującą biblioteczkę, znał biegle siedem języków. Był członkiem towarzystwa dobroczynności.

Żonaty z Marianną Szeptycką (z córką Szymona Szeptyckiego i Anny Trembińskiej), mieli syna Ludwika.

W 1787 roku odznaczony został Orderem Świętego Huberta^[3].

Zmarł w Krakowie w wieku 87 lat. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.