Manny Ramírez

Manuel Arístides Ramírez Onelcida (ur. 30 maja 1972) – dominikański baseballista występujący na pozycji zapolowego w organizacji Chicago Cubs.

Manny Ramírez

Ramírez podczas gry w Boston Red Sox
zapolowy/designated hitter
Pełne imię i nazwisko	Manuel Arístides Ramírez Onelcida
Pseudonim	Man-Ram, Manny Being Manny, Mannywood
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1972 Santo Domingo
Odbija	prawą
Rzuca	prawą
Debiut	2 września 1993
Kariera klubowa
Lata Kluby 1993–2000 Cleveland Indians 2001–2008 Boston Red Sox 2008–2010 Los Angeles Dodgers 2010 Chicago White Sox 2011 Tampa Bay Rays

Kariera zawodnicza

Ramírez został wybrany w 1991 w pierwszej rundzie draftu z numerem trzynastym przez Cleveland Indians i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Charlotte Knights, reprezentującym poziom Triple-A^[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 2 września 1993 w meczu przeciwko Minnesota Twins jako DH^[3][4]. W sezonie 1994 w głosowaniu do nagrody AL Rookie of the Year Award dla najlepszego debiutanta zajął 2. miejsce za Bobem Hamelinem z Kansas City Royals^[5]. Rok później po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game i po raz pierwszy otrzymał nagrodę Silver Slugger Award^[3][6]. W 1999 ustanowił klubowy rekord zaliczając najwięcej RBI w sezonie (165)^[7].

W grudniu 2000 podpisał 8-letni kontrakt wart 160 milionów dolarów z Boston Red Sox^[1][8]. W 2002 miał najlepszą w American League średnią uderzeń (0,349)^[3]. W 2004 zagrał we wszystkich meczach World Series i został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem finałów, w których Red Sox pokonali St. Louis Cardinals 4–0 i zdobyli pierwszy od 1918 roku tytuł mistrzowski, przełamując tym samym tak zwaną Klątwę Bambino^[9][10].

Trzy lata później zwyciężył w World Series po raz drugi; Red Sox wygrali z Colorado Rockies 4–0^[11]. 31 maja 2008 roku w meczu przeciwko Baltimore Orioles jako 24. zawodnik w historii MLB zdobył 500. home runa w karierze^[12]. W lipcu 2008 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers^[1]. W maju 2009 został zawieszony na 50 meczów za zażywanie niedozwolonych środków dopingujących^[13].

W sierpniu 2010 Dodgers wystawili go na listę transferową, z której został pozyskany przez Chicago White Sox^[1]. Wraz z końcem sezonu stał się wolnym agentem. W kolejnym (2011) podpisał kontrakt z Tampa Bay Rays, ale wkrótce (zdążył rozegrać 5 meczów) testy antydopingowe po raz kolejny wykazały obecność niedozwolonych substancji w jego organizmie. Wobec kary 100-meczowego zawieszenia postanowił zakończyć karierę^[14].

W lutym 2012 roku - karę zredukowaną przez władze ligi do 50 spotkań uznano za odbytą - Ramirez zmienił zdanie, przyjmując ofertę Oakland Athletics. Za sezon miał otrzymać 500 tysięcy dolarów (w latach 2005-2010 zarabiał co najmniej 17 milionów dolarów w sezonie), ale z powodu słabej formy odesłano go do Sacramento River Cats w Pacific Coast League (poziom AAA), by w czerwcu rozwiązać kontrakt na prośbę zawodnika^[15][16].

Grał jeszcze w Águilas Cibaeñas (LIDOM) i EDA Rhinos (CPBL)^[1][17][18].

W lipcu 2013 podpisał kontrakt z organizacją Texas Rangers i został przydzielony do zespołu Round Rock Express, reprezentującego poziom Triple-A, w którym rozegrał 30 meczów^[2][19]. 13 sierpnia 2013 klub rozwiązał z nim umowę^[20].

25 maja 2014 został grającym trenerem w zespole Triple-A Iowa Cubs, klubie farmerskim Chicago Cubs^[21].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
12× All-Star	1995, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008	[3]
9× Silver Slugger Award	1995, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006	[6]
2× zwycięzca w World Series	2004, 2007	[9][11]
World Series MVP	2004	[9]
2× Hank Aaron Award	1999, 2004	[22]