Medal „Za obronę Kijowa”

Medal „Za obronę Kijowa” (ros. Медаль «За оборону Киева») – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Medal „Za obronę Kijowa”
Медаль «За оборону Киева»

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	21 czerwca 1961
Wielkość	średnica 32 mm
Kruszec	mosiądz
Wydano	107 540
Powyżej	Medal „Za obronę Stalingradu”
Poniżej	Medal „Za obronę Kaukazu”

Medal „Za obronę Kijowa” został ustanowiony dekretem Rady Najwyższej ZSRR z 21 czerwca 1961 roku. Jednocześnie zatwierdzono jego regulamin i opis odznaki. Był to jedyny z radzieckich medali za obronę lub zdobycie miast w II wojnie światowej ustanowiony wiele lat po wojnie – jeszcze podczas wojny Nikita Chruszczow proponował ustanowić medal za obronę Kijowa, lecz wówczas nie spotkało się to z akceptacją Józefa Stalina, a nastąpiło dopiero po objęciu przez Chruszczowa steru partii.

Zasady nadawania

Zgodnie z regulaminem medal otrzymywali wszyscy uczestnicy obrony Kijowa podczas II wojny światowej – żołnierze Armii Czerwonej, wojsk NKWD, a także wszyscy pracujący, którzy wzięli udział w obronie Kijowa w szeregach pospolitego ruszenia lub na budowie umocnień obronnych, pracujący w fabrykach i zakładach obsługujących potrzeby frontu, uczestnicy kijowskiej konspiracji i partyzanci walczący z wrogiem pod Kijowem w okresie od lipca do września 1941 roku.

Medal był nadawany niezależnie od innych otrzymanych odznaczeń za czyny dokonane w trakcie obrony Kijowa.

Już w pierwszym roku nadawania, odznaczono nim ok. 70.000 osób. Do 1995 roku odznaczono nim 107 540 osób, a także gazetę "Kijowska Prawda".

Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie na tle gmachu Prezydium Rady Najwyższej Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej umieszczone są postacie żołnierza, marynarza, robotnika i partyzantki z karabinami z bagnetami w rękach. Poniżej wieniec laurowy i wstążka z pięcioramienną gwiazdą. U góry napis: ЗА ОБОРОНУ КИЕВА (pol. „ZA OBRONĘ KIJOWA”). Na rewersie na górze znajduje się małe symbol ZSRR – sierp i młot, pod nim napis w trzech wierszach: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol.: „Za Naszą Radziecką Ojczyznę”). Napisy i rysunki są wypukłe.

Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru oliwkowego szerokości 24 mm z dwoma paskami czerwonym szerokości 4 mm i granatowym szerokości 2 mm pośrodku.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po Medalu „Za obronę Stalingradu”.

Bibliografia

• Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918 – 1991. Ворон, 1996. Brak numerów stron w książce (ros. • ang.)

Linki zewnętrzne

• Opis i zdjęcia wersji medalu (ros.)