Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego”

Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” (ros. Медаль «За оборону Советского Заполярья») – sowieckie odznaczenie wojskowe.

Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego”
Медаль «За оборону Советского Заполярья»

Awers
Rewers
Baretka
Ustanowiono	5 grudnia 1944
Wielkość	średnica 32 mm
Kruszec	mosiądz
Wydano	ok. 350 000
Powyżej	Medal „Za obronę Kaukazu”
Poniżej	Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Zasady nadawania

Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” został ustanowiony dekretem Rady Najwyższej ZSRR z 5 grudnia 1944 roku. Medal został ustanowiony dla nagrodzenie uczestników obrony obszaru podbiegunowego Związku Radzieckiego, głównie żołnierzy Armii Czerwonej, Floty Czerwonej i wojsk NKWD.

Łącznie do 1 stycznia 1995 roku nagrodzono tym medalem ok. 353.240 osób^[1].

Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 mm. Na awersie medalu znajduje się popiersie ubranego w strój zimowy żołnierza z pistoletem maszynowym PPSz w ręku. W tle – zarys okrętu, na dole stylizowane sylwetki czołgów, a w górze medalu sylwetki samolotów. Wokół medalu napis: ЗА ОБОРОНУ СОВЕТСКОГО ЗАПОЛЯРЬЯ (pol. „ZA OBRONĘ RADZIECKIEGO OBSZARU PODBIEGUNOWEGO”), a w dole mała gwiazda. Na rewersie medalu umieszczono symbol ZSRR – sierp i młot oraz napis po rosyjsku: ЗА НАШУ СОВЕТСКУЮ РОДИНУ („ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”).

Medal zawieszony jest na metalowej pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru niebieskiego z zielonym paskiem pośrodku i białymi obok zielonego oraz na brzegu wstążki.