Messier 44

Messier 44 (M44, NGC 2632, Żłóbek, gromada Ul, Praesepe, Pszczółki^[1]) – gromada otwarta w gwiazdozbiorze Raka. Najprawdopodobniej znana już Aratosowi z Soloi w 260 p.n.e.^[2] W katalogu Messiera znalazła się 4 marca 1769 roku^[2]. Jeden z obiektów Messiera widzialnych nieuzbrojonym okiem.

Messier 44

Gromada M44
Odkrywca	znana w starożytności
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór	Rak
Typ	I2r lub II2r
Rektascensja	08h 40m 22,2s
Deklinacja	+19° 40′ 19,4″
Odległość	577 ly (177 pc)
Jasność obserwowana	3,7 m
Rozmiar kątowy	95'
Charakterystyka fizyczna
Wymiary	Ø 16 ly
Liczba gwiazd	200-350
Alternatywne oznaczenia
NGC 2632, C 0837+201, Cl Melotte 88, [KPR2004b] 201, OCl 507.0
Gwiazdozbiór Raka

Charakterystyka

Gromada M44 jest oddalona od Ziemi o 577 lat świetlnych (177 parseków)^[3][2]. Średnica gromady wynosi około 16 lat świetlnych (trzykrotnie przewyższająca rozmiary kątowe Księżyca)^[4]. Jej wiek szacuje się na około 730 mln lat^[5].

Gromada składa się z około 350 gwiazd^[4][5]. Położona niemal w połowie odległości między Gamma Cancri i Delta Cancri^[6]. Zawiera co najmniej pięć czerwonych olbrzymów i kilkadziesiąt białych karłów. Ponadto zawiera kilka gwiazd potrójnych^[6]. Zaobserwowano między innymi kilka gwiazd zmiennych typu Delta Scuti o jasności obserwowanej 7- 8^m i jedną gwiazdę podwójną zaćmieniową – TX Cancri. W gromadzie zaobserwowano także pierwsze dwie planety krążące wokół gwiazd podobnych do Słońca, należących do gromady otwartej^[7].

Prawdopodobnie M44 i Hiady, choć oddalone od siebie o setki lat świetlnych mają wspólne pochodzenie. Wskazują na to podobne populacje gwiazd występujące w obu gromadach^[2]. Być może w wyniku oddziaływań grawitacyjnych pierwotna gromada została rozdzielona, a w ciągu kilkuset milionów lat obiekty oddaliły się od siebie na tak dużą odległość^[5].

Historia

M44 była znana już w starożytności. Starożytni Grecy i Rzymianie nazywali ją „żłóbkiem” (łac. praesepe, gr. phatne). Gwiazdy γ Cnc (typ widmowy A1 V, jasność obserwowana 4,7^m, odległość 155 lat świetlnych) i δ Cnc (K0 III, 3,9^m, 155 lat świetlnych) miały symbolizować kolejno osła północnego (Asellus Borealis) i południowego (Asellus Australis). Według Eratostenesa miały to być osły, na których Dionizos i Sylen jechali na bitwę przeciw tytanom. Tytani mieli przestraszyć się osłów, które za zasługi zostały umieszczone na niebie przy żłóbku. Aratos wspomina obiekt M44 jako mgiełkę, Hipparchos z Nikei (130 p.n.e.) jako małą chmurkę. Klaudiusz Ptolemeusz zapisał M44 jako jedną z siedmiu „mgławic”^[2].

Galileusz jako pierwszy stwierdził, że M44 jest grupą co najmniej 40 gwiazd^[2].

Przez lornetkę widać 10-20 gwiazd. Przez mały teleskop można zobaczyć ponad 50 gwiazd^[6].